Με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια! Γλέντι γάμου μετά τουριστών!

Αυτή τη φορά θα επιστρέψω σε μια ιστορία παρόμοια με εκείνη που με έκανε να ξεκινήσω αυτό το blog. Τότε ήταν ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο κάπου στην Κρήτη και τώρα είναι ένα ακόμα στη Λέσβο. Δεν πρόκειται απαραίτητα για δυσφήμιση αλλά μάλλον περισσότερο για μια προσωπική εμπειρία, η οποία μπορεί να είναι ενδεικτική της κατάστασης αλλά μπορεί και να μην είναι. Ίσως ήμασταν τόσο άτυχοι που συνέβη σε εμάς και δεν πρόκειται να γίνει ξανά. Ίσως και όχι, αυτό θα το κρίνει όποιος διαβάσει το κείμενο και εξετάσει τα γεγονότα. Νοικιάσαμε λοιπόν για πέντε ημέρες, ένα δωμάτιο σε ένα κατάλυμα στη Σκάλα Καλλονής.

Σκάλα Καλλονής
(Image from: http://www.freestockphotos.biz/stockphoto/5635)

Πολύ λογική τιμή για κάθε διανυκτέρευση μαζί με πρωινό. Φτάνοντας στο σημείο, πραγματικά έπαθα πλάκα από το πόσο όμορφα ήταν. Ωραία διαμόρφωση του χώρου, όμορφα καταλύματα και καταπράσινο. Ιδανικό το σημείο του, πάρκινγκ για το αυτοκίνητο, γκαζόν, πισίνες, όλο το πακέτο. Το προσωπικό αν και εμφανώς άπειρο σε βασικά κομμάτια εξυπηρέτησης, φιλοξενίας και εστίασης, ήταν ευγενέστατο. Προσωπικά δε χρειάζομαι κάτι περισσότερο και θεωρώ ότι μόνο με ευγένεια και καλή διάθεση, όλα είναι μια χαρά. 

Μας έδειξαν το δωμάτιο μας, στο οποίο σημειωτέον μπήκαμε και πιο νωρίς από το αναμενόμενο και για τις επόμενες δύο ώρες, δε σταματήσαμε να λέμε πόσο όμορφα είναι και πόσο επαγγελματική δουλειά έχει γίνει κλπ κλπ. Το πρωινό τους ήταν τίμιο για τα χρήματα του δωματίου και πάντα ήταν με την καλημέρα τους και εξυπηρετικότατοι. Μέχρι εκεί, όλα καλά. Επιστρέφοντας μια μέρα στο δωμάτιο μας, βρήκαμε στο τραπέζι μια φωτοτυπία από ένα φυλλάδιο (το έχω κρατήσει) το οποίο ανέφερε για τις 15/8/2015 ότι θα είχαν Greek Night ή αλλιώς Ελληνική Βραδιά, κατά τις 9 το βράδυ αν δε κάνω λάθος. 

Δεν έδωσα πολύ σημασία, και μάλιστα χάρηκα κιόλας γιατί είδα ότι οι άνθρωποι διοργανώνουν πράγματα και δεν εφησυχάζουν. Απλά αποφασίσαμε να αργήσουμε λίγο να γυρίσουμε, για να μην πέσουμε πάνω στα νταούλια και τη φασαρία. Γυρνώντας κατά τις 23.30 στο κατάλυμα, βρήκαμε ένα χαμό αυτοκίνητα απέξω το οποίο μου φάνηκε περίεργο αρχικά γιατί αυτό σήμαινε ότι δεν ήταν άνθρωποι του καταλύματος που είχαν ήδη θέσεις πάρκινγκ μέσα. Η φασαρία της μουσικής με τις μικροφωνικές εγκαταστάσεις ήταν απίστευτη και το γλέντι ήταν στο φουλ. Εμάς το διαμέρισμα μας, ήταν στα 50 μέτρα από την κεντρική πισίνα που γινόταν το γλέντι (όπου είναι και το bar και ο χώρος του πρωινού ταυτόχρονα). 

Κάνοντας μια μικρή βόλτα, είδαμε τους τουρίστες να κάθονται στα τραπέζια που σερβίρονταν το πρωινό και κάποιος ακόμα να είναι γύρω από την πισίνα που ήταν ένα επίπεδο πιο κάτω. Γυρίσαμε στο δωμάτιο και σκεφτήκαμε να χαζολογήσουμε μέχρι να τελειώσει το γλέντι και να κάνουμε υπομονή καθώς έτσι δε μπορούσαμε να κοιμηθούμε έτσι κι αλλιώς. Ωστόσο, ακούγαμε τραγούδια που δεν ταίριαζαν πολύ σε Ελληνική Βραδιά, όπως τραγούδια γάμου και τα συναφή. Ο χαμός τελείωσε κατά τις 2 το πρωί και μπορέσαμε επιτέλους να κοιμηθούμε, όπως θα περίμενε κανείς όταν κάνει διακοπές και πληρώνει ένα αξιοσέβαστο ποσό για δωμάτιο.

Image taken from: https://rbgblog.wordpress.com

Την επόμενη μέρα στο πρωινό, ακούσαμε μια από τις υπαλλήλους να λέει σε ένα κοριτσάκι που τη ρώτησε τι γινόταν το βράδυ και είχε τόση φασαρία, ότι είχαν αρραβώνα (!) και ότι εκείνη τη μέρα θα είχαν γάμο! Αμέσως τα συνδύασα και συμπέρανα ότι ο δαιμόνιος manager του ξενοδοχείου, έβαλε τον αρραβώνα και για κάλυψη, την ίδια βραδιά έβαλε Greek Night! Μάλιστα, η καπατσοσύνη του έφτασε στο να έχει τους τουρίστες στο υπερυψωμένο μπαρ και στα γύρω του τραπέζια και στην πισίνα να έχει τα σόγια και τους αρραβωνιάρηδες σε ροτόντες...! Έτσι, για ένα βράδυ τουλάχιστον γλίτωνε και το κράξιμο και ήταν με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια! Άκουσον άκουσον! Γι' αυτό και τα τόσα αμάξια έξω από το κατάλυμα, τα οποία ήταν προφανώς οι συγγενείς και οι φίλοι για τον αρραβώνα! Άλλο συμπέρασμα δε μπορώ να βγάλω, γιατί σε τέτοιο χώρο, αν έχεις αρραβώνα και τον κάνεις καθαρά και διάφανα, δε βάζεις μαζί και Greek Night τη στιγμή που ο άλλος σε πληρώνει για να νοικιάσει το χώρο και να αρραβωνιαστεί. Δε δέχεται να έχει τους τουρίστες να τον κοιτάνε σαν να είναι αξιοθέατο!

Την Κυριακή 16/8/2015, γυρίσαμε πάλι κάπως αργά και προσεγγίζοντας το κτήμα, είδαμε τα διπλάσια αμάξια απέξω, χειρότερο χαμό μπαίνοντας και γλέντι. Το σκηνικό ίδιο, με τους τουρίστες στο μπαρ και τους συγγενείς στην πισίνα να γλεντάνε (έχω βίντεο). Εκεί πραγματικά έχασα πάσα ιδέα και για αυτόν που κανόνισε το γάμο του σε ένα χώρο με ενοικιαζόμενα και με ανθρώπους που ήταν με τα μαγιό και τις βερμούδες γιατί απλά έκαναν διακοπές. Απορώ δε αν κατέβηκε σε κανένα σημείο κανένας τουρίστας να πάρει τη νύφη να χορέψει! Μετά, άρχισα να κάνω άλλες σκέψεις και να οργίζομαι, αναλογιζόμενος πως μας βλέπουν οι ξένοι. Γιατί δε μπορεί, όλο και κάποιος θα σκέφτηκε ότι ο Έλληνας ο απατεώνας με χρεώνει για 80-100 ευρώ το δωμάτιο και μου οργανώνει γάμο 30 μέτρα από το κατάλυμα μου και δε μπορώ να κοιμηθώ... 

Όταν πήγα να ζητήσω εξηγήσεις από την υπεύθυνη, δεν είχε τίποτα να μου πει. Μια ψευτοσυγνώμη μετά από πολύ κόπο. Στην αρχή αναρωτιόταν γιατί δε μας ενημέρωσαν, λες και η ενημέρωση θα έφτανε. Και πότε να μας ενημερώσει. Ένα μήνα πριν που κλείσαμε το δωμάτιο, δε μας είπαν τίποτα για να μη χάσουν την κράτηση. Γιατί αν μου έλεγαν έχω αρραβώνα και γάμο και 2 βράδια δε θα κοιμηθείς, θα έκλεινα αλλού! Επίσης, δε της πέρασε από το μυαλό ότι αν θέλουν να κάνουν γάμους θα πρέπει να φτιάξουν ένα κτήμα αποκλειστικά για αυτό, αλλά της φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό να το κάνουν δίπλα από οικογένειες με παιδιά που κάνουν διακοπές και θέλουν να κοιμηθούν. 

Μετά που είπε κάτι ασυναρτησίες ότι θα χαμήλωναν και ότι θα τελείωναν νωρίς, πράγματα που δεν είχαν βάση και ήταν ανέφικτα έτσι κι αλλιώς, όταν μιλάς για ένα γάμο. Και κάπου εκεί, ήρθε και ένας κυριούλης κάποιας ηλικίας που ίσως να ήταν το αφεντικό, και προσπάθησε να μου πει ότι ήταν απρόοπτο και τελευταία στιγμή. Το γλέντι του γάμου! Απρόοπτο, με τόση προετοιμασία και χαμό! Δεν είχαν καν την εξυπνάδα (γιατί με ένα περίεργο τρόπο γίνονταν έξυπνοι και εφευρετικοί μόνο όταν ήταν να βγάλουν λεφτά), να μας πουν ότι για την ταλαιπωρία κλπ σας κάνουμε ένα βράδυ δωρεάν. Ούτε αυτή την κουτοπονηριά, που έτσι κι αλλιώς δε θα άλλαζε κάτι, αλλά θα το αναγνώριζα. Το γλέντι τελικά έληξε κατά τις 3.30 και μπορέσαμε να κοιμηθούμε και εκείνο το βράδυ μετά κόπων και βασάνων. 

Εν τω μεταξύ, δεν είχαν την προνοητικότητα, να πάνε σε κάθε ενοικιαζόμενο ένα καλάθι με δυο κρασιά ή ένα κέρασμα από το πρωί και να πουν π.χ., "ζητάμε συγνώμη αλλά σήμερα θα σας ταλαιπωρήσουμε γιατί έχουμε ένα γάμο". Ο κλασσικός Έλληνας, με την ολόκληρη πίτα και τον χορτάτο σκύλο! Κι εμείς να βρισκόμαστε στη μέση όλου αυτού και να αισθανόμαστε ότι μας έπιασαν κορόιδα και ότι δε μας σέβεται τελικά κάνεις, ούτε εμάς ούτε τα λεφτά που δίνουμε. Και πραγματικά απορώ τι μπορώ να κάνω για να τιμωρηθεί αυτός ο απαράδεκτος ξενοδόχος και να μη μπορέσει να το ξανακάνει σε κανέναν αυτό. Να μη μπορέσει να χαλάσει την ηρεμία κανενός στις διακοπές του. 

Δε γνωρίζω τι επιτρέπει ο νόμος και τι προβλέπει στην φιλοξενία ανθρώπων αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτό που μου συνέβη δε μπορεί να επιτρέπεται με κάποια λογική. Θεωρώ ότι δε μας αξίζουν τέτοιοι απαράδεκτοι επιχειρηματίες που υπάρχουν ακόμα το 2015 και σε τέτοια νησιά με απίστευτη φυσική ομορφιά που τους τρέφουν και τους επιτρέπουν να υπάρχουν. 

Δημοδίχασμα...

Ακούω τόσες μέρες, πριν και μετά το δημοψήφισμα, ψύχραιμες φωνές και εκκλήσεις να μην τσακωνόμαστε για το ΝΑΙ ή το ΌΧΙ. Να μην ξεκατινιαζόμαστε και να μη βρίσκουμε αφορμές για να σκοτωνόμαστε. Και το πιστεύω. Το στηρίζω, παίρνοντας βαθιές ανάσες και δίνοντας τόπο στην οργή, ή λογοκρίνοντας τον εαυτό μου κάνοντας edit τα σχόλια πριν τα στείλω. Προσπαθώ να γράφω και να μιλάω ψύχραιμα, να μην πολώνω και να μην πορώνομαι γενικότερα. Προσπαθώ πάρα πολύ και η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα, δεν έχω τσακωθεί με κανέναν και δεν έχω σηκώσει ιδιαίτερα τους τόνους. Κι όπου έχω γράψει κάτι παραπάνω λόγω πίεσης και θυμού, προσπαθώ να το κρατάω σε ένα επίπεδο. Αν το καταφέρνω ή όχι, είναι στην κρίση άλλων και όχι στη δική μου! 

Από την άλλη, όσο περνάνε μέρες, τόσο δυσκολότερο το βρίσκω να μένω ψύχραιμος. Δε περίμενα με τη νίκη του ΌΧΙ στο δημοψήφισμα να ηρεμήσουν τα παπαγαλάκια και οι εγκάθετοι ή οι φελλοί (να η έκρηξη!). Περίμενα ωστόσο, από τους συμπολίτες μου που επιχειρηματολόγησαν λογικά και βάσιμα υπέρ του ΝΑΙ και δε τους βγήκε, να δώσουν μια πίστωση χρόνου. Περίμενα να υπάρξει μια ανοχή και μια ηρεμία για τις διαπραγματεύσεις των επόμενων ημερών. Κάτι σαν εθνική ενότητα, εθνική σύμπνοια ή κάτι τέτοιο... Μάταια το περίμενα ωστόσο...

Προφανώς, η λογική του οπαδισμού ή του θρησκευτικού φανατισμού, έχει απλωθεί (όχι τώρα, από πάντα) και στην πολιτική. Γιατί πραγματικά, βλέπω αγαπημένους φίλους και γνωστούς, των οποίων τις γνώσεις και το επίπεδο σέβομαι, να βγαίνουν από την πρώτη ώρα και να υπονομεύουν μια εθνική προσπάθεια η οποία είναι στις καθυστερήσεις του αγώνα και με το σκορ υπέρ των "αντιπάλων". Βγαίνουν και γράφουν ή αναδημοσιεύουν τη μια παπάτζα πίσω από την άλλη και ποστάρουν τις ίδιες μαλακίες που ποστάρω εγώ όταν χάνει η ομάδα από τη Βαζέλα και μας σφάζει η διαιτησία... (ή έτσι νομίζω τουλάχιστον)

"Πάμε χωρίς προτάσεις στην Ευρώπη", "Μας παίρνουν τις θυρίδες" (πότε είχαμε εμείς θυρίδες δε θυμάμαι, αλλά ΟΚ!), "γιατί παραιτήθηκε ο Βαρουφάκης", ενώ πριν μερικές μέρες τον έβριζαν γιατί δεν παραιτούνταν και πάει λέγοντας! Μετά, κατάρα γιατί μπήκε άλλος στη θέση του και γιατί δεν έβαζαν κάποιον καλύτερο. Επιχειρήματα χωρίς τέλος, χωρίς ομοιογένεια και χωρίς βάση πολλές φορές. Σαν να υπάρχει το μέτωπο της κυβέρνησης και μετά αυτό του ΌΧΙ και μετά το μέτωπο της Ευρώπης και μαζί ή λίγο παραδίπλα, το μέτωπο αυτών του ΝΑΙ! Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα δηλαδή! Δε μπορούμε τουλάχιστον η κυβέρνηση με τους ΌΧΙ και τους ΝΑΙ (άντε χωρίς το ΚΚΕ), να είμαστε για λίγο μαζί; Για τόοοοσοδα λίγο!

Αναδημοσιευμένα "σκουπίδια", χωρίς καν να διαβάζουν το κείμενο φαντάζομαι (μόνο από τον τίτλο) από κάτι ηλίθια αριστερά ή δεξιά ή κεντρώα blogs που μπορεί και να στήθηκαν πριν μερικές μέρες επί τη ευκαιρία. Γιατί τα ίδια κάνουν και οι του ΌΧΙ και οι του ΝΑΙ. Και οι άκυροι και οι αμέτοχοι! Όλοι τα ίδια μυαλά. Μερικοί δε, καταφέρονται εναντίον του 61% σαν σύνολο και γράφουν στον αέρα κάτι μαλακίες του στυλ, "εσείς που ψηφίσατε ΌΧΙ, είστε περιορισμένου IQ", και το εννοούν! Και προσβάλλουν έτσι, περίπου το 60% των φίλων τους (άντε κι είναι κυρίως του ΝΑΙ ο κύκλος τους, και πάλι, ένα 30% το πιάνουν). 

Και κάθομαι και μου σκάνε όλες αυτές οι μαλακίες στο timeline και πορώνομαι κι εγώ, όσο κι αν δε πρέπει κι αν δε θέλω. Και τα μασάω και τα μασάω και βγαίνω και γράφω κι εγώ 1-2 γραμμές πιο πράες, ή τους αρχίζω στο χιούμορ και στο δούλεμα ή στο χαβαλέ, για να μη βρίσω. Και φαντάζομαι ότι ενοχλώ κι εγώ με τη σειρά μου άλλους τόσους φίλους. Κι αναρωτιέμαι όμως, που σταματάει το "δε τσακώνομαι" και το "δώσε τόπο στην οργή και μη διχάζεσαι" και που ξεκινάει το "θα σε καντιλιάσω να γίνεις άνθρωπος". Και που ανάμεσα βρίσκεται ο ιδανικός τόπος όπου όλοι συζητάμε σωστά, πράα και δεν αναδημοσιεύουμε σκουπίδια ή δε μιλάμε για την εξωτερική πολιτική σα να μιλάμε για τον Βαζέχα και τον Νικοπολίδη. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Και πραγματικά τώρα που το σκέφτομαι νομίζω πως αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ (κλεμμένο φυσικά). Λυπάμαι όμως για λογαριασμό τους (που έλεγε και ο μέγιστος Ζουγανέλης), για λογαριασμό όλων αυτών των πατριωτών, που δεν έχουν ίχνος σύμπνοιας για αυτό το αναθεματισμένο κομμάτι γης που μοιραζόμαστε. 

Για όλους αυτούς που είναι κρεμασμένοι στην δική τους εξέδρα στο Facebook και στα άλλα κοινωνικά δίκτυα και προσπαθούν να φωνάξουν πιο δυνατά από τον διπλανό για να φανούν εκείνοι σωστοί, εκείνοι νικητές και εκείνοι προφήτες. Μα υπάρχουν άραγε νικητές σε μια χώρα που πάει κατά διαόλου; Ποιος θα χαρεί όταν θα βγει και θα πει "Σκατά τα έκαναν, σας τα λεγα εγώ! Πάρτε τα @@ μου τώρα!". Ποιος; Και να σας πω κάτι; Σέβομαι τη διαφορετική άποψη όπως απαιτώ να με σέβονται κι εμένα. Δεν έχω έλλειψη δημοκρατικής συνείδησης. Απόδειξη ότι ακόμα κι αν μου έδιναν τη δυνατότητα να σας κλείσω τους λογαριασμούς για να μη βλέπω τις μαλακίες που ποστάρει η μια και η άλλη πλευρά, δε θα το έκανα, ειλικρινά.

Από την άλλη, αυτό δε σημαίνει ότι ετούτη εδώ δεν είναι μια καλή ευκαιρία προσωπικά για μένα για να ξεχωρίσω τους καλούς από τους "σκάρτους"...  Αυτούς που σέβονται και επιχειρηματολογούν και αντιδρούν και συνομιλούν και εκείνους που εκτίθενται με την ημιμάθεια και προκαλούν με την ηλιθιότητα τους. Αυτούς τους τελευταίους, δε τους θέλω ούτε μαζί ούτε απέναντι μου (αν μπορεί να υπάρξει "απέναντι" σε μια δημοκρατία) και τους αφιερώνω από καρδιάς, το παρακάτω:  

Posted by 奈什艾米 on Tuesday, April 14, 2015

Ευχαρίστως ΝΑΙ... αλλά ΌΧΙ!

Σέβομαι απεριόριστα την επιλογή του καθενός. Πραγματικά και αληθινά. Διάβασα 2-3 φορές τα κείμενα που κυκλοφορούν και καταλαβαίνω ότι υπό συγκεκριμένες συνθήκες, οι περισσότεροι μπορούν να πούνε και ΝΑΙ και ΌΧΙ με την ίδια ή παρόμοια βεβαιότητα. Γι' αυτό άλλωστε είναι και δημοψήφισμα. Αν ήταν κάτι τόσο ξεκάθαρο του στυλ "θα σας κάψουμε ζωντανούς" ή "θα σας επιδοτήσουμε με όλα τα λεφτά του κόσμου για να αναπτυχθείτε", δε θα χρειαζόταν δημοψήφισμα, αφού το ΌΧΙ ή το ΝΑΙ αντίστοιχα, θα έφτανε σε ποσοστά πάνω από 90%...! Ή μπορεί και όχι... ;-)

Αυτό θα κάνω εγώ για να πάρω την απόφαση για το δημοψήφισμα, δεν είναι να κοιτάξω μόνο το αύριο, αλλά μαζί και το σήμερα και το χθες. Είναι δυνατόν να ξεχνάμε το πόσο εξαθλιώθηκε το σύνολο του πληθυσμού τα τελευταία πέντε χρόνια; Βλέπουμε τον κόσμο στο δρόμο να κοιμάται σε χαρτόκουτα, ή δε φτάνουν αυτές οι εικόνες στα σπίτια μας; Γιατί εγώ τα βλέπω κάθε μέρα. Έχετε πάει ποτέ να βοηθήσετε σε ένα συσσίτιο για να δείτε πόσος και τι κόσμος πηγαίνει να φάει; 

-----------------------

Και βγαίνει ο άλλος και λέει για αγρότες που τα έφαγαν, που τα έκαναν αμαξάρες, λέει για τον εστιάτορα που δε του έκοψε απόδειξη, λέει λέει λέει. Ακόμα την ίδια καραμέλα. Για την αγελάδα του γείτονα, γιατί ως γνωστόν η επαρχία είναι γεμάτη με τζιπάρες και με ανθρώπους που κάνουν ζωή χαρισάμενη και γι' αυτό ο ίδιος έχει στριμωχτεί στο αστικό κέντρο, γιατί καλοπερνάνε εκεί στην επαρχία. Εκεί που δεν έχουν περίθαλψη, δεν έχουν σχολεία και κρατάνε μια αγροτική οικονομία με νύχια και με δόντια. Παιδιά ή εγγόνια αγροτών οι περισσότεροι από εσάς. Εδώ κολλάει αυτό!

-----------------------

Θυμόμαστε από πότε έχουμε να κάνουμε ένα πραγματικά περιττό έξοδο, ή ένα έξοδο για την μόρφωση και την ψυχαγωγία μας; Εγώ προσωπικά πληρώνω μόνο τις υποχρεώσεις, βενζίνη και τσιγάρα και κανένα ποτό που και που. Άντε και ένα σινεμά με προσφορά 2 for 1 (διαφήμιση!). Ποιος μπορεί σήμερα να πάει ένα σινεμά το μήνα και ένα θέατρο ή μια συναυλία και να αγοράσει ένα βιβλίο; Δηλαδή να δώσει 60-70 ευρώ το μήνα για να μορφωθεί και να ψυχαγωγηθεί, έστω στο ελάχιστο...; Να δώσει δηλαδή το 10% ενός μισθού έτσι; Νομίζω πολύ λίγοι...

Βλέπει κανείς σήμερα τον εαυτό του και είναι ικανοποιημένος με αυτό που ζει; Βλέπει κανείς υγιείς ανθρώπους γύρω του, ή αγχωμένα ανδρείκελα να τρέχουν δεξιά και αριστερά μέσα στα νεύρα για τα λεφτά που δεν βγαίνουν και για τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια που πάνε χαμένα; Πόσους γνωστούς έχετε που θα μπορούσαν χωρίς καμία βοήθεια από γονείς, στα 30-35 τους, να παντρευτούν και να κάνουν ένα παιδί; Χωρίς βοήθεια... Πόσους; Πόσους γνωστούς έχετε που να βλέπετε ότι παράγουν έργο με τη δουλειά τους και κοινωνική αξία με τη ζωή τους; Νομίζω ελάχιστους... 

-----------------------

Κι από την άλλη, υπάρχει πάντα εκείνος, ο κάθε εκείνος που είναι πάντα λευκή περιστερά. Εκείνος που δεν έκανε ποτέ τίποτα, δεν διορίστηκε ποτέ με γνωστό, δεν έκανε ποτέ παζάρι για κάτι χωρίς απόδειξη, δεν λάδωσε ποτέ, δεν έκανε καμία εκδούλευση και δεν έβαλε βύσμα στο στρατό. Δεν υπάρχει ούτε 1% του πληθυσμού που πραγματικά να μην έχει κάνει ούτε ένα από όλα τα παραπάνω. Οπότε, spare me με τις ηθικολογίες και τα κηρύγματα my dear friends..!

-----------------------

Να σκεφτούμε λένε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και η δική μας πορεία; O παππούς Παπανδρέου (αυτός που ξεκίνησε τη φατρία αν δε κάνω λάθος), είχε πει ότι όταν οι αριθμοί ευημερούν οι άνθρωποι δυστυχούν (και quote παλιό ΠΑΣΟΚ για να δείτε ότι είμαι αμερόληπτος!). Το δίλημμα ΔΕΝ είναι μέσα ή έξω από την Ευρώπη, είναι δίλημμα για κάποια μέτρα ή όχι. Δεν θα βγούμε από την Ευρώπη και σταματήστε να λέτε βλακειες που δεν ισχύουν. 

Εγώ θέλω μια Ευρώπη που καταλάβει όσα έχουμε θυσιάσει, θα μας κατανοήσει, θα μας στηρίξει και θα μας πει ένα μπράβο. Δε μπορώ άλλη παράταση της πίπας! Δε θέλω μέτρα που με θίγουν και μου γαμάνε τη ζωή μέρα με τη μέρα, για να μαζεύονται τα χάλια που δημιούργησαν άλλοι που τώρα έχουν τα λεφτάκια τους σε τράπεζες σε διαφορετικές ζώνες ώρας. Δε το ΑΝΕΧΟΜΑΙ! Αν φτάσει το χτένι σε αυτόν το συγκεκριμένο κόμπο, τότε και αν το δίλημμα είναι μέσα ή έξω από την νομισματική ένωση, θα πω έξω! Και στον αγύριστο...! 

------------------------

Και βγαίνουν οι άλλοι οι καμένοι και λένε ότι θα βγούμε από τη νομισματική ένωση και απευθείας οι Τούρκοι θα φτάσουν στην Ομόνοια και θα μας σκλαβώσουν πάλι από την αρχή και θα περάσουμε άλλα 400 χρόνια σκλαβιάς! Γιατί στο ηλίθιο μυαλό τους, παίζει μια εξίσωση του τύπου Ευρωπαϊκή Ένωση = Νομισματική Ένωση = ΝΑΤΟ = διάμετρος του κύκλου = Το είδα στο Mega και ισχύει. Και τα παιδιά μας θα μαθαίνουν και τούρκικα και τουλάχιστον για αυτά, τα τουρκικά σίριαλ δε θα θέλουν πια ούτε υπότιτλους ούτε μεταγλώττιση! Και υπάρχει κόσμος που πραγματικά τα πιστεύει όλα αυτά...

------------------------

Γιατί πάντα ο φόβος έρχεται πιο εύκολα από την ελπίδα και την πίστη και την αισιοδοξία. Ο φόβος είναι αυτόματο συναίσθημα. Είναι άμεσο. "Δε θα έχεις να φας!" Φόβος! "Δε θα έχεις να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου!" Φόβος! "Θα σε υποδουλώσουν οι Τούρκοι!" Φόβος! Το αντίθετο, η ακλόνητη πίστη και η θέληση και η ελπίδα, απαιτούν δουλειά με τον εαυτό μας, σκέψη, ανάλυση και σκέψη. Και όλα τα προηγούμενα απαιτούν και ψυχραιμία και μόρφωση και συζήτηση. Αλλά που καιρός για διάβασμα όταν όλα στα μασάνε έτοιμα στα κανάλια και στα δίνουν μασημένη τροφή; Που καιρός για κουβέντα όταν ο καθένας απλά κράζει προς πάσα κατεύθυνση και πολώνεται χωρίς να ακούει; 

------------------------

Καταλαβαίνει άραγε κανείς, πόσο δύσκολο είναι να βγούμε από το ευρώ; Καταλαβαίνει επίσης κανείς πόσο δύσκολο είναι να ανοίξει τα πόδια ή ΕΕ και να μας κάνει όλα τα χατίρια; Και οι δύο κινήσεις ενέχουν κινδύνους για όλους. Μήπως το παιχνίδι που παίζεται είναι άλλο τελικά; Είναι δυνατόν να βγει η Ελλάδα από το Ευρώ; Καταλαβαίνετε τι επιπτώσεις έχει αυτό στα θεμέλια της ΕΕ; Και περισσότερο στη Γερμανία; Από την άλλη, όταν έχουν σκίσει τόσο κοσμάκη σε άλλες χώρες, στα μέτρα και στη λιτότητα, φυσικά δε γίνεται να πουν, εντάξει σε όλα. Είναι μοιραίο ότι κυνηγάνε μια συμφωνία που να μην αφήνει περιθώρια στον επόμενο να κάνει τον ίδιο εκβιασμό.

-------------------------------

Στον χαμό των μέσων και των διαφορετικών απόψεων δεν έχω απάντηση. Το μόνο που ελπίζω και εύχομαι είναι ότι κι αν ψηφίσει ο καθένας σε αυτό το δίλημμα που μας έχει βάλει να πλακωνομαστε, να είναι κάτι που το έχει σκεφτεί καλά και ωριμα. Ας είναι Ναι, ας είναι Όχι. Ίσως να μην είναι... 

Σα το μικρό φαντασματάκι..

Το τελευταίο διάστημα έχω πάθει πραγματικά πλάκα με κάτι τυπάρες, που αυτό-αποκαλούνται Greek Paranormal Society! Είναι τέσσερις μικροί θεοί, που ασχολούνται με Ghost Hunting...! Βασικά, για να μην λέω πράγματα που ίσως να μην ισχύουν, αυτό ακριβώς διαβάζω στο κανάλι τους στο Youtube, που μόλις σε ένα χρόνο, έχει πάνω από 5.000 followers!

H Greek Paranormal Society (G.P.S) ιδρύθηκε από άτομα με σεβασμό για το μεταφυσικό, με απώτερο σκοπό την έρευνα και την προσπάθεια εξήγησης φαινομένων γύρω από τον κόσμο του αοράτου, του μεταφυσικού και των πνευμάτων. Πρώτο μας όπλο η λογική και με την τεχνολογία ως βασικό -και πανταχού παρόν- σύμμαχο, προσπαθούμε να δώσουμε ορισμένες απαντήσεις σε ζητήματα που κατά καιρούς έχουν προβληματίσει την κοινή γνώμη διάφορων περιοχών της Ελλάδας. 

Έχω δει εννέα επεισόδια (δε ξέρω αν υπάρχουν κι άλλα) και έχω γίνει όχι απλά φίλος, ΟΠΑΔΟΣ! Έμαθα από κάποιον γνωστό ότι γενικά κάτι τέτοια βίντεο έπαιξαν και σαν πιλότοι για να πουλήσουν το concept κάποιες ομάδες στην τηλεόραση. Σε μια από αυτές, τσίμπησε και η Μελέτη που πήγε και έκανε το ίδιο πράγμα με κάτι άλλους τύπους που σε σύγκριση με τους G.P.S. είναι γατάκια δέκα ημερών...! 

Δε ξέρω πραγματικά που να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Τα επεισόδια δεν υπάρχουν! Ξεκινάνε πάντα με κάποια γαμάτα πλάνα από το μέρος που πάνε, σε φάση ταξιδιωτική εκπομπή, που είναι αρκετά ευχάριστο και ενδιαφέρον. Μετά, αρχίζει η cultίλα! Συνήθως βγαίνει ένας από την ομάδα και αρχίζει να εξηγεί το concept και τη συνωμοσία πίσω από όλο το επεισόδιο. Πάντα με ύφος κομάντο, με δικάμερο, φάση άλλου κοιτάω αλλού με τραβάνε, και συνήθως καθισμένος σε τίποτα ερείπια ή ανάμεσα σε κλαδιά δέντρων και θάμνους! Η φάση είναι βρισίδι όλη την ώρα, χωρίς φίλτρο από όλους τους, το οποίο το κάνει ακόμα πιο σουρεάλ όλο το σκηνικό. Η ομάδα έχει εξοπλιστεί με EMF, με ανιχνευτές θερμοκρασίας και υπέρυθρες κάμερες (κρυσταλλικές οθόνες, κλπ κλπ)! Έχουν μέχρι και ένα από εκείνα τα laser ψυχεδέλεια που πετάνε patterns από σχήματα, και ισχυρίζονται ότι με αυτά θα δουν τα φαντάσματα, ή τις εμφανίσεις ή όπως αλλιώς τα λένε... Σε ένα επεισόδιο, έφεραν μέχρι και γεννήτριες οι θεοί και έστησαν αρχηγείο μέσα στο "Ξενία" στην Πάρνηθα! Γεννήτριες ρε φίλε! Γεννήτριες!

Είναι το όνειρο κάθε εφήβου αυτό που κάνουν...! Αλλά, πάντα λένε ότι δεν πρέπει να τα επιχειρεί κανείς αυτά, ειδικά ανήλικος, προς τιμήν τους. Ωστόσο, οι ίδιοι, ποτέ δεν παίρνουν κατάλληλες προφυλάξεις! Ποτέ όμως! Κι αυτό είναι που τους κάνει ακόμα πιο γαμάτους! Σε ένα επεισόδιο, κατέβηκαν από μια χαραμάδα σε ένα σπήλαιο μέσα στη Σπηλιά του Νταβέλη, όχι απλά χωρίς κράνος, αλλά απλά με μια κουκούλα ζακέτας και σταράκια ξέρωγω! Η φάση, "εσείς μη τα κάνετε, αλλά εμείς που είμαστε απλά τέσσερα άτομα μαζί και κρατάμε κάμερες, έχουμε εκπαιδευτεί και ξέρουμε τι κάνουμε", με τερματίζει πραγματικά!

Όταν δε, το επεισόδιο δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο να προσφέρει, βρίσκουν πάντα τρόπους να δημιουργούν φάση... Στο ένα επεισόδιο, έπιαναν μια διαφορά θερμοκρασίας 3-4 βαθμούς και ο leader έλεγε ότι δεν είναι τίποτα και είναι φυσιολογικό και στο επόμενο για 2 βαθμούς διαφορά θερμοκρασίας, έσκιζε τα ρούχα του ότι κάτι μπορεί να υπήρχε. Η καλύτερη φάση είναι όταν παίρνουν κάποιους εκτός ομάδας μαζί τους και τους αφήνουν κάπου μόνους τους να φρικάρουν με τη φαντασία τους και με τους ήχους της φύσης, απλά για να επιστρέψουν να τους βρουν χεσμένους και εκείνοι να το παίζουν ψύχραιμοι και να προσπαθούν να τους ηρεμούν (ενώ παίζει να ήταν κρυμμένοι πίσω από τίποτα θάμνους και να έκαναν εκείνοι τους θορύβους!).

Σε άλλες φάσεις που κάτι δείχνει ο εξοπλισμός, είναι είτε κάποια ένδειξη γιατί κάποιος άφησε ένα κινητό ανοιχτό, είτε γιατί ο φακός-ραδιόφωνο που έδωσε ο Παύλος σε ένα μέλος της ομάδας άνοιξε κατά λάθος δίνοντας την εντύπωση στους άλλους ότι τους μιλούσε κάποιο πνεύμα!

Όταν δε, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα, ο Παυλάρας σκάει και λέει πάντα κάτι του στυλ, "δε βρήκαμε τίποτα, αλλά το ένιωσα μέσα μου ότι κάτι υπήρχε, απλά δε μπορώ να το αποδείξω". Και έτσι κάπως, κλείνουν όλα τα επεισόδια τους. Με μια φούσκα και μια βαρύγδουπη διαπίστωση για τον ανθρώπινο νου, τις προκαταλήψεις, κλπ, κλπ, λέγοντας ότι είναι πάντα εκεί για να ερευνούν και να κάνουν πειράματα κλπ.

Σε άλλες φάσεις, αρχίζουν να ορκίζονται ότι κάτι άκουσαν ή είδαν, το οποίο ως δια μαγείας το βλέπει μόνο ένας και λέει στους άλλους, "μαλάκες, κάτι είδα". Και οι άλλοι δε το πιάνουν ποτέ σε κάμερα, ή όταν το πιάνουν είναι εμφανέστατα ένα μαμούνι (γιατί π.χ. είναι μέσα σε δάσος το κατακαλόκαιρο) και κάθονται και αμφιβάλλουν για το τι μπορεί να είναι και τι όχι!

Αγαπημένος μου είναι ο Σκαραμαγκάς, ο οποίος πρέπει αν τον τινάξεις ανάποδα να βρεις πάνω του καμία δεκαριά κάμερες και τριάντα μπαταρίες και πενήντα κάρτες SD. Είναι ο ορισμός του nerd-gadget-freak με εμφανές τρακ μπροστά στην κάμερα και αμηχανία, που τον κάνει ακόμα πιο γαμάτο! Μιλάει με πολλές παύσεις και αναφέρει πάντα το προφανές, ή κάνει κάτι διαπιστώσεις που δε προσφέρουν απολύτως τίποτα στην κουβέντα. Είναι όμως πάντα εκεί, στυλοβάτης της ομάδας, δυνατός και αγέρωχος με μια extra μπαταρία στην κωλότσεπη! 

Επίσης απίστευτη μουτσούνα είναι ο Παύλος! Αυτός ο τύπος λατρεύει να βλέπει τον εαυτό του στην κάμερα! Είναι born leader και κάθε φορά δίνει οδηγίες με θεατρικότατο τρόπο και τόσο τρελαμένος που γεμίζει σάλιο το στόμα του από την πώρωση! Προσπαθεί να μιλήσει με όρους και με ορολογίες, να πει κάτι πιο εξεζητημένο και "πιασάρικο", αλλά κάποιες φορές καταλήγει να λέει κλισεδιές ή μπαρούφες που δεν ισχύουν! Οι ατάκες είναι ΑΠΕΙΡΕΣ και σκέφτομαι να τις μαζέψω στην επόμενη θέαση των βίντεο και να σας τις θυμίσω μια-μια. Είναι απίστευτη τυπάρα, και καλά σκεπτικιστής (αν και ο ίδιος χαρακτηρίζεται και ως "σκεπτικός"!), αλλά κάνει κρα να βρει κάτι, έστω μικρό που να ισχύει...

Οι άλλοι δύο της παρέας δε μου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες. Το ένα το παιδί μοιάζει με τον κλασικό τύπο στα θρίλερ που σκοτώνεται πρώτος από όλους, συνήθως με τον πιο αστείο τρόπο. Ταυτόχρονα είναι και ο κομάντο της ομάδας που κάνει πάντα τα περίεργα και τα επικίνδυνα. Είναι συχνά σε κόντρα με τον leader Παύλο! Το άλλο το παιδί, η σκηνοθετάρα, έχει κάνει πολύ καλή δουλειά με τα βίντεο και το έχει πάει σε άλλο επίπεδο εκεί που φυτεύει κάτι κοριτσάκια με άσπρα μέσα στο δάσος, αλλά και κάτι περίεργους ήχους, που κατά σύμπτωση πάντα σκάνε πάνω σε φάσεις που υποτίθεται ότι η ομάδα κάτι άκουσε, έτσι για να μας μπερδεύει και να μη μπορούμε να καταλάβουμε τι παίζει...

Θα μου πεις, περίμενες να βρουν τίποτα; Λογικά, όχι. Και σίγουρα όχι έτσι. Απλά είναι πολύ εξόφθαλμο και "εύκολο" αυτό που πάνε να κάνουν και συνεπώς δεν πετυχαίνει. Έχουν βρει βέβαια ένα κοινό που τα πιστεύει αυτά (προφανώς) ή άπλα τους γουστάρει (όπως εγώ) οπότε λογικά θα έχουμε τη χαρά να τους δούμε ξανά από την επόμενη σεζόν, πιο τρελαμένους από ποτέ!

Το μενού για τώρα, εκτός από gag reels, έχει τα παρακάτω:
1) Κάλυμνος (Σπήλαιο και Βρικόλακες)
2) Ελάτη (Νεραϊδοπηγή)
3) Κως (Ασκληπιείο)
4) Σανατόριο της Πάρνηθας
5) Στοιχειωμένο Σπίτι (Λεχώνια)
6) Παλιά Πόλη Τρικάλων
7) Σπήλαιο του Νταβέλη
8) Μετέωρα 

Αξίζει να βάλετε το χρόνο να τα δείτε. Ειδικά αν η αγαπημένη σας σειρά είναι σε διάλειμμα εν όψει της νέας σεζόν. Αν όντως θέλετε να δείτε high-quality shows (όσο αυτό γίνεται), δείτε την λίστα που εντόπισα. Για μένα, οι καλύτεροι ήταν οι "Ghost Adventures" και οι "Ghost Hunters"!

Το αρθράκι αυτό, γράφεται με διαφορετικές διαθέσεις. Αρχικά με τη διάθεση της αποθέωσης στην προσπάθεια, όσο κι αν είναι λίγο κάπως. Χαίρομαι που το έκαναν όλο αυτό γιατί διασκεδάζω απίστευτα παρακολουθώντας το. Νομίζω ότι άθελα τους έχουν κάνει την τρομερότερη trollιά σε παρόμοιες εκπομπές. Γενικότερα όμως, η διάθεση είναι χιουμοριστική και ελπίζω να μη μου την πέσουν τίποτα groopies και χαλαστούμε, αν και δε με νοιάζει και ιδιαίτερα για να είμαι ειλικρινής!

Αν δε βαρεθώ, το άρθρο θα εμπλουτιστεί με περιγραφή αγαπημένων highlights από τα επεισόδια... Stay tuned και μέχρι τότε, καλό ghost-hunting με τον ύμνο του αθλήματος από την Καιτούλα τη Γαρμπή!

Για ένα κομμάτι ψωμί - Για ένα τσουβάλι τροφή!

Να σημειωθεί στα πρακτικά κύριε πρόεδρε, ότι πραγματικά προσπαθώ να αγιάσω, αλλά δε με αφήνουν!! Δε με αφήνουν! Τι έγινε πάλι; Να σας τα πω με τη σειρά και πείτε μου εσείς τι νομίζετε κύριε πρόεδρε!

Είδα τις προάλλες έναν ωραίο διαγωνισμό από μια αξιόλογη σελίδα ζωοφιλίας στο Facebook! Το θέμα της ήταν να στείλεις φωτογραφία το κατοικίδιο σου για να κερδίσεις με βάση τα likes που έχεις τρία βραβεία! Τα βραδεία ήταν περισσότερο συμβολικά αφού ήταν μια σκυλοτροφή σε μειούμενη ποσότητα από τον πρώτο νικητή ως τον τρίτο. Η ποσότητα του τρίτου δε, για ένα μεγάλο σκυλί, παίζει να μη σε έβγαζε πάνω από μια εβδομάδα, ενώ η αντίστοιχη του πρώτου, άντε να σε έβγαζε 3 εβδομάδες το πολύ. Στην ουσία δηλαδή, ένα βραβείο συμβολικό, με την τελική κατάταξη να είναι ίσως περισσότερο σημαντική για κάποιους από το βραβείο το ίδιο! Όπως αποδείχθηκε, αυτό ακριβώς ίσχυε! Και εξηγούμαι...

Έστειλα κι εγώ τη φωτογραφία του σκύλου μου λοιπόν στο διαγωνισμό, βλέποντας ένα καλό μου φίλο που είχε κάνει το ίδιο, έτσι για τον χαβαλέ περισσότερο. Την ανέβασα και στον τοίχο μου, τη μοιράστηκα όπου μπορούσα και κατάφερα μέχρι τη στιγμή που μιλάμε, σε 10 μέρες παρουσίας της φωτογραφίας στο album του διαγωνισμού να έχω 90-100 likes. Περήφανος και περιχαρής, είπα να κάνω μια βόλτα από τις άλλες φωτογραφίες, να δω τι κάνει ο "ανταγωνισμός" και να κάνω και κανένα like σε όσες φωτογραφίες μου άρεσαν κι εμένα. Στη βόλτα αυτή, μου έπεσαν τα μαλλιά! Επειδή ξέρω 1-2 πράγματα από Facebook και καταλαβαίνω και 2-3 ακόμα, ίσως να εκνευρίστηκα λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε και το αποτέλεσμα θα το δείτε παρακάτω. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν, είναι κατάλληλα επεξεργασμένες (και επαγγελματικότατα!), γιατί σκοπός δεν είναι να κατηγορηθεί ο διαγωνισμός ή η σελίδα που τον έτρεξε. Σκοπός δεν είναι ούτε να εκτεθούν τα ζωάκια και οι μούρες των αφεντικών, μα μόνο η ηλιθιότητα που τους δέρνει! Vamos! 

Ξεκινάμε λοιπόν με την τύπισσα αυτή, η οποία αφού έχει βάλει μια αδιάφορη φωτογραφία με τη μούρη της και το σκύλο της, έχει γράψει και το σχόλιο (δεύτερο στην εικόνα από κάτω) για να συγκινήσει τα πλήθη... ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΗ ΜΕ 3 ΣΚΥΛΑΚΙΑ ΚΑΙ 2 ΓΑΤΑΚΙΑ! Κοινώς, δεν έχω λεφτά να φάω, αλλά μαζεύω ζώα σπίτι, οπότε κάντε μου like για να τα ταΐσω. Και ο εμετός συνεχίζεται με το "ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝΕ ΤΑ ΣΤΟΜΑΧΑΚΙΑ!". Το σχόλιο είχε γίνει και "edited" όπως φαίνεται από το ρουφιάνο του FB, γιατί μάλλον δεν ήταν αρκετά δακρύβρεχτο! Σε άλλα νέα, όσοι άλλοι χαζοί έχουν σκυλιά, έχουν οικονομικό πρόβλημα αλλά δε το κάνουν παντιέρα για μια σκυλοτροφή, μπορούν να ψοφήσουν γιατί η εν λόγω κυρία βρήκε το μεγάλο κόλπο και πάει για την πρωτιά! Η απάντηση από κάποιον χρήστη ήρθε πληρωμένη, αν και δε νομίζω να είναι ακόμα ανεβασμένη.

Μετά, έχουμε τους μαλάκες που πάνε στις φωτογραφίες που άλλοι χρήστες έχουν στείλει, και χωρίς κανένα ίχνος Internetικού πολιτισμού, βάζουν τη σχολιάρα τους. Ακριβώς κάτω από τη φωτογραφία των άλλων, λένε τη δακρύβρεχτη παπάρα τους για να κερδίσουν εκείνοι την τροφή. Τουλάχιστον η πρώτη περίπτωση κράταγε την κλάψα της για πάρτι της! Αυτά τα σχόλια τα πήρα χαμπάρι όταν κάνοντας κλικ για να πάω στις επόμενες φωτογραφίες, άλλαζαν όλα στο παράθυρο του browser, εκτός από το σχόλιο του παπάρα που έμενε σε κάθε φωτογραφία! Εκεί ήταν που είπα wtf??? Καμαρώστε καπατσοσύνη και πονηριά! Είναι ο ίδιος τύπος Έλληνα στην παραλία, που ενώ έχεις στήσει ομπρέλα στο καλό το σημείο έρχεται και στήνει τη δική του κολλητά δίπλα! Είναι για τόσες σφαλιάρες όμως...

Και άλλο ένα δείγμα ηλιθιότητας, ίδιο με το προηγούμενο αλλά με πολλή επιμονή! Η συγκεκριμένη είχε τόση υπομονή που αν δε κάνω λάθος, το είχε κάνει σχόλιο σε περίπου 350-400 φωτογραφίες! Εγώ πάντως, ένα report για spam το έκανα... (θέλω να δείτε πόσο επαγγελματικά σβήσαμε όλα τα προσωπικά στοιχεία από τη φωτογραφία, μέχρι και τη μούρη του σκύλου, μη τον δουν οι φίλοι του στο FB και τον εκθέσουμε!). Τι να πεις για αυτήν; Αυτή είναι η τύπισσα μόνο με το "κάντε λικε", μπήκε μόνη της στο Πάνθεον του FB!

Και φτάνουμε στο τέλος των ντοκουμέντων με τον βασιλιά ηλίθιο... Αυτός ο τύπος είναι ο αγαπημένος μου! Επιδεικνύει πρωτότυπη σκέψη σε σχέση με τους άλλους τύπους. Εδώ δεν έχουμε επίκληση στο συναίσθημα όπως στην πρώτη περίπτωση, ούτε offensive marketing όπως έχουμε στη δεύτερη και τρίτη περίπτωση που είναι σαν τα φυλλάδια στις εκλογές, που μόνο στο βρακί σου μέσα δε τα βάζουν ένα πράμα. Εδώ, έχουμε κουτοπονηριά! 

Αυτός ο τύπος τι έκανε λοιπόν... Βρήκε μια αδιάφορη φωτογραφία με το αξιολάτρευτο σκυλάκι του (δεν είχε ούτε το μυαλό να βρει μια της προκοπής για να λες τουλάχιστον ότι έχει νόημα που πήρε likes), την ανέβασε και την έστειλε σε φίλους και γνωστούς. Όταν είδε ότι δε θα κέρδιζε ούτε για πλάκα, τι έκανε; Σου λέει... "Πόσο έχει η τροφή; Κανένα 50άρι ευρώ για τον πρώτο νικητή για το μεγάλο σακούλι. Ωραία. Θα δώσω τα 20-30 ευρώ σε ένα από αυτά τα site που σου φορτώνουν likes σε ότι ζητήσεις, θα μαζέψω 1000-1500 likes και ούτε γάτα ούτε ζημιά!". Καλά, εσένα αγόρι μου, έπρεπε να σε πάρει ο Βαρουφάκης σύμβουλο! Τι αστραπόμυαλο είναι αυτό που έχεις! Διάνοια! Μόνο που δεν ήξερες ότι αν κάνει κάποιος κλικ στα 1.300+ likes που έχεις, θα δει το παρακάτω. Θα δει δηλαδή ότι σου έχουν κάνει like όλες οι φυλές του Ισραήλ! Μέχρι και Ρώσοι! Και μέσα σε αυτούς, ούτε ένας Έλληνας! Τη στιγμή που αν κρίνω από το επώνυμο σου, πρέπει να είσαι από Κιλκίς μεριά!

Α, και κάτι ακόμα μεγάλε. Μάλλον δεν έκανες τον κόπο να διαβάσεις τους κανόνες του διαγωνισμού στον οποίο μπήκες που λένε ρητά ότι likes από άσχετα ονόματα και χώρες σε μεγάλο αριθμό, αυτόματα σημαίνουν αποκλεισμό...! Οπότε, είσαι μείον 20-30 ευρώ αλλά σου έμεινε η στιγμιαία χαρά του βλάκα που ένιωσε για λίγο ότι βρήκε το κόλπο να γαμ... όλους τους άλλους "χαζούς". Δυστυχώς στο τέλος, "the joke's on you" που λέει και η γιαγιά μου... 

Πάντως, μέσα από κάτι τέτοια μικρά και ασήμαντα για κάποιους, εγώ νομίζω ότι βλέπω μικρογραφίες του Έλληνα. Νομίζω ότι βλέπω ακόμα το λαμόγιο που θα μπει σε ένα διαγωνισμό, όχι για να χαρεί με το σκυλάκι του, όχι για να διαγωνιστεί μέσα σε πλαίσια, αλλά για να εξαπατήσει, να ζητήσει οίκτο, να ξεγελάσει και να πατήσει επί πτωμάτων. Δε τον νοιάζει αν θα ξεφτιλιστεί στην πορεία, δε τον νοιάζει να υποβαθμίσει τον εαυτό του ή να ενοχλήσει άλλους, αρκεί να κερδίσει τι; Ένα τσουβάλι σκυλοτροφή; Τη φήμη ότι βγήκε πρώτος σε έναν από δεκάδες διαγωνισμούς στο Facebook;

UPDATE (6/4/2015) 

Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, βγήκαν! Πάτησα κι εγώ όλο χαρά το link για να δω αυτό που περίμενα. Δηλαδή, ένα μήνυμα που θα έλεγε ότι ο κύριος τάδε, ακυρώθηκε για μη κανονική συμμετοχή στο διαγωνισμό. Μάταια! Τι έγινε; Κέρδισαν τρία άτομα, τα οποία είχαν από περίπου 2.500, 2.200 και 1.900 likes στη φωτογραφία τους! Το καλό ξεκινά τώρα όμως... Οι δύο πρώτοι, μετά από επικοινωνία με τη σελίδα, έμαθα ότι είναι αδέρφια και μάλιστα, από ότι είδα, κέρδισαν βάζοντας φωτογραφία τον ΙΔΙΟ ΣΚΥΛΟ! Τον Ι Δ Ι Ο   Σ Κ Υ Λ Ο!!! Οι υπεύθυνοι δε της σελίδας, μου είπαν ότι τους έκαναν φίλους και είδαν ότι έχουν πολλούς φίλους στο FB και τους είπαν επίσης οι ίδιοι ότι είναι όλη μέρα online και παίζουν σε διαγωνισμούς. Έτσι, με αυτή την προσέγγιση αλά Sherlock Holmes, μου είπαν ότι εξακρίβωσαν ότι τα δυο αδέρφια, "ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος", κέρδισαν "ΑΡΚΕΤΑ ΔΙΚΑΙΑ". Έτσι ακριβώς μου το έγραψαν... Αρκετά δίκαια..! Αρκετά! "Close enough" που λένε και στο χωριό μου! Βέβαια, για τον τρίτο δε μου είπαν κάτι. Για τον τύπο που έφτιαξε περίπου 1.000, ίσως και παραπάνω fake pages στο Facebook για να κάνει μέσα από αυτές like στις φωτογραφίες του, δεν είχαν κανένα σχόλιο. Ορίστε και το screenshot αν δε με πιστεύετε...

Βλέπουμε σελίδες όπως "Kaltsa", "Patatoes", "Taramas", τις οποίες αν τις αναζητήσετε και τις ανοίξετε, θα δείτε ότι δεν έχουν κανένα Like, κανένα Activity, καμία φωτογραφία... Τίποτα! Α, και εντελώς τυχαία δημιουργήθηκαν όλες τις ημέρες του διαγωνισμού!!

Και έτσι, νομοτελειακά, καταλήγουμε στον ορισμό του διαγωνισμού για τον Έλληνα...

Ένας διαγωνισμός λαμβάνει χώρα και απαιτεί μια συγκεκριμένη διαδικασία με σαφώς ορισμένο τελικό έπαθλο, η οποία διενεργείται με ισοτιμία και ισονομία και διαφάνεια για όλους τους συμμετέχοντες, με τέτοιο τρόπο ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι δίκαιο και αδιαμφισβήτητο. ΕΚΤΟΣ αν μπορούμε να λάβουμε μέρος με περισσότερες συμμετοχές αυξάνοντας τις πιθανότητες για νίκη, ΕΚΤΟΣ αν μπορούμε να πληρώσουμε κάποιον να μας προωθήσει στο διαγωνισμό, σιγουρεύοντας τη νίκη, ΕΚΤΟΣ αν μπορούμε με οποιονδήποτε τρόπο που δεν απαγορεύεται ρητά στους κανονισμούς (ή αν απαγορεύεται τουλάχιστον να μη μας βρουν, ή αν απαγορεύεται και μας βρουν να μη μπορούν να το αποδείξουν), να πάρουμε τη νίκη από τους άλλους διαγωνιζόμενους. 

Εσείς που πήρατε τις τρεις πρώτες θέσεις, και ίσως άλλοι τόσοι που μπορεί να μην ήταν τόσο επιμελείς ή ψυχαναγκαστικοί στην "κλεψιά", κερδίσατε άλλο ένα τρόπαιο, προσφορά του παρόντος blog... Χωρίς likes αυτή τη φορά, θα σας δώσω το ίδιο μάλιστα, για να μην τσακώνεστε για πρώτες-δεύτερες-τρίτες θέσεις... Ορίστε λοιπόν! 

ΣΕ ΚΑΛΗ ΜΕΡΙΑ! ;-) 

ΥΓ: Αν δε με πιστεύετε, ή αν θέλετε να κάνετε trace back το story, απλά Googlάρετε "Νικητές Πρωταπριλιάτικου Διαγωνισμού" και μέσα στα αποτελέσματα θα τη βρείτε την άκρη!

Να είστε όλοι καλά και να εκνευρίζεστε για να μπορείτε να ισιώνετε μετά και να γελάτε και λίγο στην πορεία...!

Παιδιά σε Τσίρκο...

Χάζευα σε ένα blog τις προάλλες και κάπου έσκασε ένα link για μια είδηση για ένα κοριτσάκι που τραγούδησε απίστευτα, το Rolling in the Deep της Adele. Ένα απίστευτο κομμάτι κατά τη γνώμη μου. Ένα κομμάτι για σχέσεις, για συναισθήματα, για αδιέξοδα και για ερωτικές απογοητεύσεις, πάνω κάτω...

Μην παρεξηγηθώ, ανοίγω τέτοια links και βλέπω με πολύ ενδιαφέρον μικρούς καλλιτέχνες να αφήνουν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Έχω δει και καμαρώσει και συγκινηθεί με αρκετές περιπτώσεις τέτοιων παιδιών, κυρίως από τηλεοπτικά σόου όπως το Britain's Got Talent.

Γυρνώντας λοιπόν στο Rolling in the Deep, άνοιξα και είδα το βίντεο με την Olivia Kay να εκτελεί το κομμάτι και πραγματικά αισθάνθηκα σχεδόν άρρωστος! Και έτσι γύρισα πίσω και στα άλλα βίντεο που είχα δει με παιδάκια και είδα ότι τα περισσότερα ήταν τουλάχιστον κακόγουστα και εκτός τόπου και χρόνου, παρά την πρόσκαιρη συγκίνηση που μπορεί να προκαλούν...

Θεωρώ ηλίθιο έναν γονιό που εκθέτει το παιδί του με τον τρόπο που εκτίθεται αυτό το κοριτσάκι στο Youtube. Αν θέλετε να δείτε για τι ακριβώς μιλάω, απλά μπείτε στο κανάλι της στο Youtube. Προφανώς οι περήφανοι γονείς κάθονται σε μια γωνία και μαζεύουν το παραδάκι όσο το μικρό κάνει παρέλαση από εκπομπή σε εκπομπή στην Αμερική. Και μετά, όταν πια θα έχει σιτέψει και θα είναι πόσο, 15-17; Θα είναι ήδη μια ξεχασμένη "has been" κοπελίτσα που κάποτε έκανε καριέρα σε εθνικό επίπεδο. Αυτό βέβαια, αν δε μπλέξει ακόμα χειρότερα σε κυκλώματα και άλλα τέτοια που θα την εκμεταλλευτούν όσο πουλάει και μετά θα την πετάξουν. Αυτό με μια πιθανότητα γύρω στο 95% γιατί φυσικά δε γίνεται να βγαίνει κάθε μέρα μια Britney Spears ή μια Christina Aguilera.

Βέβαια, παιδιά τους είναι και κάνουν ότι θέλουν με αυτά, φαντάζομαι. Κάνουν βέβαια και ότι θέλουν με τα παιδιά του κοσμάκη, γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι τόσο μπετόβλακες που βλέποντας αυτό το κοριτσάκι, σκέφτονται τι ωραία που θα ήταν και το δικό τους παιδί να είχε μια τέτοια φωνή και να έκαναν παρέλαση από πρωινάδικα, Καρντάσια και Θέμο... Πέρα από όλα αυτά όμως, υπάρχει κάτι που είναι προσωπικό γούστο και ίσως μουσικό γούστο, στο οποίο κολλάω.

Εγώ, όταν ακούω αυτή την παιδική φωνούλα με το άγουρο της ηλικίας, να λέει Adele, αισθάνομαι λίγο περίεργα, ίσως και αποκρουστικά. Δε μπορεί να βάζει κανείς ένα κοριτσάκι σε αυτή την ηλικία να τραγουδά για ερωτικές απογοητεύσεις και να παίρνει αυτές τις ηλίθιες-εκτός-ηλικίας γκριμάτσες και να "μεγαλίζει" με έναν χυδαίο τρόπο που μόνο παιδεραστή θα ικανοποιούσε. Το άλλο δε που ενισχύει όλη αυτή τη χαζομάρα με έναν απίστευτο τρόπο είναι τα χιλιάδες, εκατομμύρια likes και shares που κάνουμε εμείς οι ίδιοι, εγώ, εσείς, όλοι. Χιλιάδες από δαύτα με κάτι φατσούλες που χαμογελούν και εγκωμιαστικά σχόλια για ένα παιδί που μοιάζει με μαϊμού σε τσίρκο που κάνει τα πάντα για την μπανάνα των likes.

Κάπου εδώ είναι που ξεκινά και η ατομική ευθύνη του καθενός, ακόμα και για θέματα τέτοια, ακόμα και σε δίκτυα όπως το internet, που πρέπει να βγει και να γράψει ένα σχόλιο κάτω από το βίντεο με αυτό που θα έπρεπε να είναι κοινή λογική. Δε το κάνει όμως, δε το κάνουν αρκετοί τουλάχιστον, και όσο αυτό αποτελεί κανόνα, τόσο θα βρίσκουν χώρο κάτι παρόμοια ζώα, να εκθέτουν τα παιδιά τους σε βιτρίνες με το αντίστοιχο αντίτιμο που όμως στο τέλος δεν είναι άλλο από την ψυχική υγεία και ισορροπία αυτών των παιδιών. 

Λίζες, κορνίζες και λοιπά τέρατα...

Κάθομαι μαζί με τους συμφοιτητές στην αίθουσα τελετών της σχολής που έχει μια νότα από Χόγκουαρτς με όλα τα βαριά έπιπλα και τους πολυελαίους. Φοράμε όλοι μας τις μαύρες τήβεννους σα τους μαθητευόμενους μάγους στο Harry Potter και ακούμε τον πρύτανη, σαν άλλο Ντάμπλντορ, να μας μιλά για κάτι μαγικές θέσεις που θα καταλάβουμε και για κάποιο ονειρεμένο μέλλον που μας περιμένει. Κι όταν έρχεται η ώρα να πάρουμε τα πτυχία μας στο χέρι, εκείνος μας τα δίνει ένα-ένα, κουνόντας τα στον αέρα, σα μαγικά ραβδιά που θα μας επιτρέψουν να κάνουμε όσα έχουμε ονειρευτεί πραγματικότητα! Όταν έφτασε η ώρα να πάρω το δικό μου πτυχίο, ο πρύτανης μου το έδωσε και αντί για καλή σταδιοδρομία, μου είπε «πάρτο Λίζα και κάντο κορνίζα»! Έτσι τελείωνε ο εφιάλτης μου και ξυπνούσα ιδρωμένος προσπαθώντας να καταλάβω γιατί με είπε Λίζα! Μάταια. Μερικά χρόνια μετά, κατάλαβα ότι εκείνο το όνειρο ήταν τελικά προφητικό και δεν είχε να κάνει με το όνομα Λίζα, αλλά με το πτυχίο μου και την κορνίζα!  

Κι αν εσείς είχατε πιο νορμάλ όνειρα από μένα, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι όλοι μαζί σήμερα είμαστε «στο ίδιο έργο θεατές». Όλοι μας με πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, κάποιο μεταπτυχιακό ή δεύτερο πτυχίο, διδακτορικό και πάει λέγοντας. Πτυχία που μετά από μερικές μέρες και αφού τα φωτοτυπήσαμε, τα βάλαμε σε κορνίζες. Που να ξέραμε ότι θα μείνουν ακριβώς εκεί, απλά διακοσμητικά στο δωμάτιο ή το σαλόνι μας; Ανήκουμε στη γενιά που περισσότερο από κάθε προηγούμενη, βρέθηκε να έχει γνώσεις και ικανότητες, αλλά λιγοστές ευκαιρίες απασχόλησης. Θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε για αυτό πολλούς. Τις καταστάσεις, τους υπουργούς παιδείας, τα εκπαιδευτικά συστήματα, την κοινωνία την άδικη, την είσοδο στο ευρώ και πάει λέγοντας. Αναρωτιέμαι όμως αν είναι αυτό που θα μας βοηθήσει με κάποιο τρόπο στο να βγάλουμε τα πτυχία από την κορνίζα και να τα κάνουμε κάτι, οτιδήποτε! Όχι, δε θα μας βοηθήσει. Η εξέταση κάθε προβλήματος ξεκινά από αυτόν που το αντιμετωπίζει άμεσα και όχι από εξωτερικούς παράγοντες. Άρα, τους εαυτούς μας πρέπει να κοιτάξουμε είτε σα θύματα της κατάστασης είτε σα θύτες.

Εμείς είμαστε οι Λίζες που ξυπνάμε στο δρόμο για τα 30, έχοντας πληρώσει πτυχία-μεταπτυχιακά για να δούμε ότι δεν υπάρχει ευκαιρία απασχόλησης και ότι τα περισσότερα από όσα μάθαμε 10 χρόνια πριν, τα έχουμε ξεχάσει. Είμαστε όμως και οι Λίζες που πρέπει να δουν μπροστά και να βρουν μονοπάτια, λύσεις και τρόπους αξιοποίησης των γνώσεων και εμπειριών. Είμαστε εμείς που καλούμαστε πια να δημιουργήσουμε δικές μας ευκαιρίες απασχόλησης γιατί η κατοχή ενός πτυχίου δε μπορεί να μας τις δώσει. Είναι επιτακτική ανάγκη να προσαρμοστούμε, να επεκτείνουμε τις γνώσεις μας και να διαφοροποιηθούμε από μια στρατιά ανθρώπων με τα ίδια πτυχία και παρόμοια μεταπτυχιακά με εμάς. Κι αν ούτε αυτό πετύχει και φτάσει η κατάσταση μέχρι εκεί, δε θα πρέπει να διστάσουμε να αφήσουμε τα πτυχία στις κορνίζες και να δημιουργήσουμε νέες συνθήκες, ευκαιρίες και προοπτικές. Αυτή δεν είναι άλλωστε η ουσία της εξέλιξης; Η δυνατότητα προσαρμογής σε μεταβαλλόμενες συνθήκες του περιβάλλοντος… 

Τηλέφωνα Ενοχλητικών, Εισπρακτικών και Άλλων...! (ΕΕΑ)

Επειδή αυτό το πράγμα που λέγεται internet, πρέπει να έχει και κάποια χρησιμότητα μερικές φορές, είπα να κάνω ένα post ακριβώς με αυτό που βλέπετε στον τίτλο. Δε μπορούμε να βλέπουμε μόνο και αποκλειστικά χαριτωμένες γάτες και βίντεο από τροχαία ή άσχετες φωτογραφίες φίλων από διακοπές. Πρέπει σε κάποιο σημείο να είναι και λίγο χρήσιμο το ρημάδι...

Αντλώντας λοιπόν εμπειρία από το προσωπικό μου "δράμα", είπα να μοιραστώ μαζί σας όλα τα τηλέφωνα ενοχλητικών (όπως π.χ. εισπρακτικών εταιριών) που έχω στη διάθεση μου. Φαντάζομαι ότι χαζοί δεν είναι και ότι με κάποιο τρόπο τα αλλάζουν συχνά, αλλά και πάλι εγώ τα ανεβάζω εδώ έτσι για να τα πάρει όποιος νομίζει...

Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα πολύ και ότι δε θα το έκανα, αλλά (α) δε θεωρώ με κανένα τρόπο ντροπιαστικό να πει κάποιος σήμερα στην Ελλάδα (ή οποτεδήποτε) ότι χρωστά λεφτά σε τράπεζα και (β) εκνευρίστηκα πάρα πολύ όταν συνέχισαν να με ενοχλούν οι κύριοι αυτοί, ακόμα και όταν το υπόλοιπο μου προς την τράπεζα τους, ανέρχονταν σε κάτι ιλιγγιώδη ποσά της τάξης των 60-70-80 ευρώ!!!

Ορίστε λοιπόν η λίστα με τα τηλέφωνα που έχω εγώ:

1. *** ???4 955
2. *** ???4 870 
3. *** ???7 740
4. *** ???2 440
5. *** ???4 133  
6. *** ???4 416
7. **** 487 235
8. **** 487 418
9. **** 487 412 
10. *** ???4 133
11. *** ???4 416
12. *** ???7 781
13. *** ???4 955
14. *** ???4 870
15. *** ???4 200
16. *** ???4 486
17. *** ???4 489
18. *** ???4 487
19. *** ???4 496
20. *** ???4 955 
21. *** ???4 870
22. *** ???4 416
23. *** ???4 496
24. *** ???4 489
25. *** ???4 498
26. *** ???4 771 (updated 13/3/15)

Για να δούμε λοιπόν κάτι ενδιαφέρον, έτσι για την κουβέντα... Μάλλον από την παραπάνω λίστα, τα νούμερα (2, 14 και 21) που τελειώνουν σε 4870, είναι ο ίδιος υπάλληλος της εταιρίας, με αλλαγμένα τα πρώτα τρία νούμερα κάθε φορά που αλλάζουν κωδικό για να μπερδεύουν τον κόσμο. Αντίστοιχα, έχουμε τον υπάλληλο 4955, τον 4416, τον 4496, τον 4489, τον 4133 και πάει λέγοντας... Από τα πρώτα τρία ψηφία (μετά το 210 ή 211), η μικρή μου εμπειρία περιλαμβάνει τα 188, 300, 624 και 996 ενώ κάποια ήταν και κινητά που με πήραν από την ίδια εταιρία, αλλά για πολύ λίγο.

Φαντάζομαι ότι αποτελεί δικαίωμα μου προσωπικό να δημοσιεύω τις λίστες των αριθμών τηλεφώνου που με καλούν προσωπικά... Για να είμαι καλυμμένος βέβαια, αφαιρώ τα πρώτα νούμερα, αφού δεν έχουν και μεγάλη σημασία, για να μη λένε ότι τα έδωσα ολόκληρα, αφού μπορεί να είναι είτε 210, είτε 211, είτε 212 και πάει λέγοντας...

Το καλύτερο βέβαια που έχετε να κάνετε είναι να μη σηκώνετε τηλέφωνα σε αγνώστους για να έχετε την ησυχία σας, αλλά αν μπορεί αυτός ο μικρός οδηγός "εμπειρίας" να σας βοηθήσει να τους αναγνωρίσετε, έχει καλώς! 

Όποιος έχει να συνεισφέρει αριθμούς, παρακαλώ ας τους γράψει σε ένα σχόλιο και θα φροντίζω περιοδικά να ανανεώνω το άρθρο! 

;-) 

Σε τελική ανάλυση, όλα είναι μπάλα!

*** Τα παρακάτω γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν μονομιάς εν βρασμώ ψυχής και με μια ανάσα. Είχαν ως αφορμή κάτι παπαριές που παίρνει το μάτι μου μέρες τώρα online. Ως εκ τούτου, περιέχουν περισσότερες βωμολοχίες από το συνηθισμένο λόγω και συναισθηματικής φόρτισης αλλά αποτυπώνουν στο 100% την ψυχολογία μου τη στιγμή της συγγραφής. Διαβάστε με δικό σας ρίσκο και απομακρύνετε τυχόν παιδιά από την οθόνη (αυτό το λάθος τοποθετημένο "τυχόν" πάντα μου άρεσε στις ανακοινώσεις)

Είπα να μη γράψω, είπα να κρατηθώ και να μη κάνω αυτά που κοροϊδεύω... Είπα να περιμένω γιατί είναι νωρίς. Αλλά όχι... Δε με αφήνεις ρε Έλληνα... Δε με αφήνεις!

Πριν πω οτιδήποτε άλλο να πω ότι όντως και πράγματι, οι απόψεις καθενός, είναι ιδιαιτέρως σεβαστές. Όσο κι αν κανείς διαφωνεί, ο καθένας μας έχει τη δυνατότητα να εκφράζει όσα πιστεύει ανοιχτά. Και "ανοιχτά" το τελευταίο διάστημα (καμιά 6ετία), σημαίνει Facebook κυρίως (άντε και Twitter). Βέβαια, όταν βγαίνεις ανοιχτά και λες κάτι είσαι πάντα δεκτικός και κυρίως εκτεθειμένος σε κάθε είδους κριτική από κάτι κάφρους σαν και την αφεντιά μου Οπότε με αυτό σαν αιτιολογία όσων πρόκειται να ακολουθήσουν, κλείσαμε...

Έλληνα της γενιάς των 600 ευρώ... Ουου! Ναι, σε σένα μιλάω! Σε σένα που βγαίνεις και καταδικάζεις μια αριστερή κυβέρνηση με μόλις 3 μέρες ζωής (και ούτε). Σε σένα που βγαίνεις και αναμεταδίδεις κάτι ηλίθια πληρωμένα άρθρα που αναπαράγουν την ίδια τους τη βλακεία. Κάτι ηλιθιομάρες που έλεγε και η γιαγιά μου, άνευ προηγουμένου. Μιλάω σε σένα, που με κάποιο τρόπο, είτε από ικανότητα είτε από βύσμα, είσαι βολεμένος και παίρνεις κάποια λίγα ή περισσότερα λεφτά. Εσύ που χέστηκες για όλους τους άλλους που παλεύουν στα όρια της φτώχειας, ή της πείνας ή πολύ απλά της κοινωνικής ξεφτίλας που είναι πια 30-35 και μένουν ακόμα με τη μάνα τους. Αυτούς που σε πολλές περιπτώσεις αναγκάστηκαν ενώ έμεναν μόνοι να επιστρέψουν στο πατρικό τους για να τα βγάλουν πέρα. Ακόμα και για αυτούς που έφτασαν σε τέτοιο σημείο να το σκέφτονται σαν εναλλακτική... Βέβαια, τέτοιο τομάρι και εαυτούλης που είσαι, γιατί να ενδιαφερθείς για όλους αυτούς; Για ποιο λόγο; Αφού εσύ κοιτάς μόνο τον δίκαιο, αδέκαστο, ακέραιο και απίστευτα ικανό και ξεχωριστό εαυτό σου. Σε νοιάζει για κανέναν άλλο; Όπως έστρωσαν οι μαλ... να κοιμηθούν. Εσύ τι φταις; Εσύ είχες ακριβώς τις ίδιες προϋποθέσεις με όλους αυτούς και κατάφερες να κάνεις κάτι με τη ζωή σου. Ενώ αυτοί, με τις ΙΔΙΕΣ προϋποθέσεις και καβάτζες, δε κατάφεραν να κάνουν κάτι και τώρα φωνάζουν για να παρασιτούν εις βάρος όλων εσάς, των άξιων τέκνων...!

Και το πιο λυπηρό, είναι ότι ακόμα δεν έχεις ξυπνήσει για να καταλάβεις ότι αυτή η κοινωνία δεν αντέχει άλλη ανέχεια. Δε καταλαβαίνεις ότι εσύ ο ίδιος είσαι το πρόβλημα. Ότι είσαι το δείγμα, το specimen, αυτού του κλασικού Έλληνα που τόσα χρόνια δε νοιάζεται για τίποτα άλλο παρά μόνο για τη δική του επιβίωση και που αγνοεί το πόσο μπορεί να υποφέρει ο άλλος δίπλα του. Κάτι τέτοιοι ηλίθιοι είστε οι περισσότεροι από εσάς. Δε μου αρέσει η ομαδοποίηση γενικότερα, γιατί όντως πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Ωστόσο, στην δική σας περίπτωση, είστε "μοναδικά ηλίθιοι" (τι είπα πάλι;) με ένα τρόπο ιδιαίτερο, δικό σας που μου επιτρέπει να σας βάλω στο ίδιο σακούλι. Είσαι το 27% (ή κάπου εκεί), που βλέπει μια χώρα, μέσα σε ένα μπλε (συμβολισμός) οικογενειακό αμάξι, να πηγαίνει με λυμένο το χειρόφρενο στο γκρεμό. Και εσύ κάθεσαι και ανεμίζεις τα μαλλιά έξω από το τζάμι, κοιτάζεις το τοπίο και χέστηκες για το γκρεμό, πολύ απλά γιατί φοράς αλεξίπτωτο... Γιατί είσαι τόσο ηλίθιος που δε μπορείς να καταλάβεις ακόμα και τη ματαιότητα της ασφάλειας που αισθάνεσαι ή την πλήρη αδυναμία της να σε προστατεύσει πραγματικά (όπως ένα αλεξίπτωτο δε μπορεί να προστατεύσει κανέναν που πέφτει από γκρεμό με αμάξι - το λέω γιατί μερικοί είστε έτοιμοι να πάτε να δοκιμάσετε).

Κι εγώ δεν πάω πίσω όμως. Έχω κι εγώ ψηφίσει τους πάντες και τα πάντα στη σύντομη ζωή μου σαν ενεργός πολίτης της χώρας αυτής αλλά έτσι έχω μάθει να μη λέω πολλά. Έχω μάθει να πηγαίνω εκεί που πιστεύω ότι θα εκπροσωπηθώ καλύτερα για τα δεδομένα της εποχής, τόσο εγώ όσο και οι γύρω μου. Αν θες να το πάμε και στον αθλητισμό, είμαι από αυτούς που καλούν τον εαυτό τους φίλαθλο και όχι οπαδό. Είμαι η αναλογία αυτού που βλέπει μπάσκετ γιατί του αρέσει το άθλημα και που κρυφά μπορεί να είναι και ΑΕΚ ή Πανιώνιος ή Περιστέρι, π.χ. που δεν είναι και ομάδα πρώτης γραμμής. Εγώ από τη μεριά μου, δεν έχω αυταπάτες. Δε περιμένω να τα φτιάξει όλα ο Τσίπρας ή η κυβέρνηση του μέσα σε 5 μέρες. Όπως δε το περίμενα και για τους προηγούμενους και έτσι τους έδωσα χρόνο ή καλύτερα χρόνια. Τόσο σε αυτούς όσο και στους προηγούμενους. Οπότε, περιμένω να δω τι θα γίνει με αυτή μου την επιλογή. Και έτσι, γράφω όλα αυτά και ξεσπάω γιατί δε σε μπορώ να μου σπας τη παπάρα με τα παραληρήματα σου για καταστροφή του κόσμου και της χώρας... Και επειδή σε βλέπω να με κοιτάς με απορία, να στο πω και μπασκετικά να το καταλάβεις...

Είμαι με την Πανιωνάρα, 20-21 χρονών παιδί, μια ζωή εξέδρα στις ήττες και στις πίκρες. Δε μιλάω ποτέ σε κανέναν, δε κράζω ποτέ στο σχολείο γιατί δε κάνουμε και καμία νίκη ποτέ. Και έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και η ώρα που παίζω για πρόκριση σε τελικό κυπέλλου με μεγάλο ΠΑΟ. Και έχω μέσα Μπόμπαν και Φάνη και έχω και backup Κικίλια στον πάγκο (μεταφορά, αλληγορία και σύνδεση με το παρόν) και έρχεται ο Τιιτ Σοκ μέσα στο κλειστό, μαζί με Νίκο Γκάλη και Βράνκοβιτς για να πάρουν πρόκριση. Και τους έχω σε όλο το ματς 10 πόντους πίσω και με κυνηγάνε στο σκορ. Και εκεί που πάνε να πλησιάσουν στους πέντε πόντους με τσαμπουκά και με το βάρος της φανέλας, το παίρνω με οκτώ με τρίποντο μαχαιριά του Φάνη του Χριστοδούλου, και περνάω τελικό με Ολυμπιακό! Ξέρω ότι ακόμα δε το σήκωσα το κύπελλο ρε π...τη μου, ξέρω ότι μπορεί να πάω μέσα στο ΣΕΦ και να φάω είκοσι στο κεφάλι, αλλά για σήμερα, ο δικός μου Μπόμπαν, έχει πάρει το ματσάκι και πάει για τελικό. Δε μου χρειάζεσαι εσύ σαν άλλος Συρίγος να μου κάνεις κριτική αγώνα και να μου πεις ότι κέρδισα γιατί ο βάζελος έπαιζε χωρίς βασικούς, ή γιατί ο Ερμής ήταν ανάδρομος...

Κατάλαβες;