Περήφανοι Γονείς

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σελίδων ή βίντεο στο Youtube, όπως η Χρυσή Μούτζα ή ο Κοντοπίδης (βίντεο 1, βίντεο 2, βίντεο 3) που σατιρίζουν ηλίθιες απόψεις και ερωτήσεις μανάδων και γονιών γενικότερα. Προσωπικά, τα παρακολουθώ ανελλιπώς και γελάω αφάνταστα με τη βλακεία που υπάρχει εκεί έξω. Για εμάς τους άντρες, η συνείδηση ότι υπάρχει απύθμενη βλακεία στον κόσμο, έρχεται όταν πάμε φαντάροι. Τότε είναι που βρισκόμαστε αναγκαστικά και δίχως άλλη επιλογή στον ίδιο θάλαμο με ένα random δείγμα άλλων 20 Neanderthals και βλέπουμε ότι κάποια πράγματα που μέχρι τότε τα θεωρούσαμε αυτονόητα, μάλλον δεν ήταν. 

Σαν υποψήφιος γονιός λοιπόν, και έχοντας εικόνα από τα σατιρικά βίντεο που ανέφερα, αποφάσισα να γίνω μέλος σε μερικά γκρουπ γονέων στο Facebook, έτσι για να έχω ένα κανάλι επικοινωνίας και ενημέρωσης για θέματα τα οποία μπορεί να αντιμετωπίσω στο μέλλον. Δε σας κρύβω ότι περίμενα επίσης, να εξακριβώσω αν όλα αυτά που έβλεπα στα βίντεο ήταν αληθινά ή αν ήταν προϊόν επεξεργασίας και τρολαρίσματος... 

Δεν ήταν. 

Τις προάλλες, έλαβα μια ειδοποίηση ότι κάποιος μοιράστηκε κάτι σε ένα αρκετά μεγάλο από αυτά τα γκρουπ, με περισσότερους από 60.000 followers... Ήταν αυτό... 

Πάμε από την αρχή... 

"Είμαι μια περήφανη μανούλα" - (ορθογραφικά ΟΚ, αλλά χεστήκαμε). "Περίφανη" (με γιώτα ρε φίλε! Με γιώτα!). "Στης εξετάσεις" (ναι, με ήτα... Ή μάλλον με ήττα!).. Και φυσικά, στο κάτω μέρος, η φάτσα της κόρης της. Αρχικά, χέστηκα για την κόρη σου που πήρε το lower. Το lower το παίρνουν σχεδόν όλοι όσοι το δίνουν. Κατά δεύτερον, γιατί χριστιανή μου, είναι απαραίτητο να το μοιραστείς με 60.000 άτομα αυτό; Το παιδί σου το ρώτησες όταν πόσταρες τη φωτογραφία της σε τόσο κόσμο, πιθανά και σε κάποιους παιδόφιλους, by the way. Περήφανη μανούλα, μάθε κάποια στιγμή ότι το παιδί σου δε σου ανήκει. Μάθε ότι έχει προσωπική ζωή, προσωπικότητα και δικαιώματα. Μάθε επίσης ότι δεν είσαι στο κέντρο του κόσμου και ότι κανείς (μα κανείς!) δε δίνει δεκάρα τσακιστή για την τεράστια επιτυχία του παιδιού σου. Πόσο μάλλον 60.000 άσχετοι. 

Μετά, ήρθαν οι απαντήσεις... 

Εμετού συνέχεια. "Τα πήραμε. Το πήραμε το lower". Γιατί Μαρία μου; Μαζί διαβάσατε; Μαζί δώσατε; Πήγες μήπως και το πήρες κι εσύ γιατί το είχες παρατήσει όταν γνώρισες τον Τάκη και κάνατε μαζί το παιδί; Μπήκες κι εσύ μέσα στο listening και δυνάμωνες το volume στο ραδιό-cd για να ακούει καλά το καμάρι σου; Μήπως μπήκες μαζί της και στο speaking; 

Από την άλλη, η Σούζη μοιράζει συγχαρητήρια απλόχερα δεξιά και αριστερά και η Jenny (ούτε επίτηδες να ήταν τα ονόματα) μπαίνει και επαινεί (όχι τα παιδιά) μα τις δύο συγκρουπίτισες! "Και εις ανώτερα τα παιδιά σας"... Πολιτισμός...! Και τότε επιστρέφει η Μαρία για να πει ότι σε όλα τα παιδιά αξίζουν συγχαρητήρια αλλά και στους γονείς φυσικά. Και κλείνει η Σούζη, φέρνοντας το Slim Line το μπλέ στα χείλη και τραβώντας μια γενναία ρουφιξιά, αναφωνεί "αυτό ακριβώς"... 

Μακάρι να τελείωνε εκεί. Δεν τελείωσε όμως. 

Η Μαρία της προηγούμενης κουβέντας, επειδή κατάλαβε ότι το δικό της παιδί δεν προβλήθηκε αρκετά μέσα από την απλή συμμετοχή της στο post της Σούζης, αποφάσισε να επαναφέρει την κουβέντα μέσα από ένα post αφιερωμένο αποκλειστικά στην κόρη της... 

Εδώ φαίνεται λίγο να το μαζεύει. "Πήραμε τα αποτελέσματα", αλλά "το πήρε με 80%". Γεγονός από το οποίο φαίνεται ότι μάλλον η χρήση του πρώτου πληθυντικού τοποθετείται εντελώς τυχαία και ίσως ενδόμυχα και με βάση τη διάθεση. Επειδή στη φωτογραφία φαίνεται μόνο το παιδί, να της γίνεται πιο έντονη η έννοια του ότι το πήρε εκείνο το πτυχίο και όχι μαζί και η μάνα. Ίσως αν ήταν μια ωραία selfie, η λεζάντα να ήταν διαφορετική. 

Bonus item, μια πραγματικότατη σχολιάρα κάτω από το πρώτο post στο οποίο αναφέρθηκα. Το κοίταξα, το έψαξα, δεν είναι τρολ... Προσπερνάμε το βάναυσο ξυλοδαρμό των συγχαρητηρίων και πάμε στα "ισανότερα"...! Στα τρένα!

Σκέψεις... 

• Δε θα ήταν πολύ πιο υγιές αν μπορούσατε να σταματήσετε να ζείτε μέσα από τα παιδιά σας; 
• Δε θα ήταν πολύ πιο ευχάριστο αν μπορούσατε να ποστάρετε κάτι που να έχει να κάνει με εσάς τους ίδιους; 
• Δε θα ήταν πολύ γαμάτο αν μπορούσατε να τα αφήσετε να διαχειριστούν τις ζωές τους όπως θέλουν και να μην καπηλεύεστε τις χαρές τους με τέτοιο ηλίθιο τρόπο στα social media;
• Δε θα ήταν πολύ ωραίο, αν είχατε μια αντίληψη περί προσωπικών δεδομένων, ώστε να μην ποστάρετε τα παιδιά σας στο διαδίκτυο, χωρίς την άδεια τους; 
• Δε θα ήταν πολύ βολικό αν υπήρχε ένα report για τα παιδιά στο Facebook ώστε να μπορούν να μπλοκάρουν και να αναφέρουν τους γονείς τους όταν ποστάρουν παπαριές; 

Και απαντώ μόνος μου, θα ήταν όλα τα παραπάνω, αλλά δε θα είχαμε με τι να γελάμε! Ποστάρετε Σούζες, Μαρίες, Τζένες! Ποστάρετε! Και στο Proficiency αδερφές μου και στο Proficiency! Και όσες έχετε αγόρια, όταν πάνε 18, μαζί έξω από το μπου... για selfie με την πρώτη μπιστολιά του γιού! Πάμε μανάδες, you can do so much better than that, που έλεγαν και στο χωριό μου! 

Σα το μικρό φαντασματάκι (vol. II)

Πριν από περίπου ένα χρόνο (26/6), είχα "πέσει" πάνω σε κάτι απίθανες τυπάρες που αποκαλούνται "Greek Paranormal Society". Αυτά τα παιδιά είναι μέρος του ελληνικού Youtube εδώ και κάμποσο καιρό, αφού το πρώτο τους βίντεο στο κανάλι τους, έχει ημερομηνία περίπου δύο χρόνια πριν. Τη στιγμή που έγραφα το προηγούμενο άρθρο μου σχετικά με την G.P.S., είχαν περίπου 5.000 followers και αυτή τη στιγμή έχουν πάνω από 21.000! 

Κάποια στιγμή, αρκετά πρόσφατα, ο Παύλος που είναι ο leader της ομάδας, επικοινώνησε μαζί μου και εντελώς ακομπλεξάριστα, μοιραστήκαμε κάποιες σκέψεις για όσα κάνουν. Χρησιμοποιώ τη λέξη "ακομπλεξάριστα" γιατί το προηγούμενο άρθρο (να το διαβάσετε αν δε το κάνατε ήδη), ήταν αρκετά ενθουσιώδες για την ιδέα αλλά και "ωμό" από την άλλη, σχετικά με κάποια πράγματα που δε μου άρεσαν στη σειρά, όπως θα είναι και ετούτο εδώ. Είχα υποσχεθεί άλλωστε ότι θα επιστρέψω με νέο αφιέρωμα, όταν θα έβλεπα τα επεισόδια της τρέχουσας σεζόν, το οποίο και έκανα, ευλαβικά και κρατώντας σημειώσεις..!

Τα επεισόδια που αναφέρω είναι αυτά που παρακολούθησα και με τη σειρά που τα είδα, ακόμα κι αν δεν είναι η απόλυτα σωστή σειρά χρονολογικά, ή αν δεν έχω δει τα πάντα... Πάμε λοιπόν! 

Επεισόδιο 1: "Πύλη Μυστηρίου" 

Ωραία προσθήκη η κοπέλα στην ομάδα. Πάντα πίστευα ότι χρειαζόταν και μια γυναίκα στο team για να δώσει μια άλλη πινελιά! Το συγκεκριμένο επεισόδιο δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο από πλευράς φαντασμάτων, και για να πω την αλήθεια, μερικά ηχητικά εφέ μου έσπασαν λίγο τα νεύρα, αλλά εντάξει, αυτό είναι κάτι που σε ένα βαθμό είναι απαραίτητο. Τα πλάνα είναι πάντα υψηλής ποιότητας και η προσέγγιση γενικότερα είναι ενδιαφέρουσα από την "τουριστική" πλευρά του πράγματος. Μου άρεσε η ανάλυση με τις φωτογραφίες στο τέλος του επεισοδίου σαν ιδέα, αν και αυτό που ερμηνεύεται είναι ένα τίποτα, οπότε δε με κράτησε παραπάνω. Highight του επεισοδίου; Στο 21:45, ο μονόλογος του Παύλου για τον στείρο ορθολογισμό, μαζί με τις πλανάρες της φύσης... 

Επεισόδιο 2: Ανατριχίλες - Στοιχειωμένο Σπίτι στο Βόλο

Αυτό ήταν απλά ένα επεισόδιο filler. Κάτι για να υπάρχει. Το πρώτο επεισόδιο στο ίδιο μέρος από την πρώτη σεζόν, ήταν πολύ καλύτερο. Σε αυτό δε θα βρείτε κάτι άξιο αναφοράς, εκτός από κάτι χελιδόνια και τις φωλιές τους. Τα κρεμασμένα καβουροπόδαρα ήταν κάτι ενδιαφέρον αλλά τίποτα περισσότερο. Highlight; Ατάκα Παύλου στο τέλος "Ευχαριστώ που με κάνατε παρέα μέχρι να πάω στον ξενώνα. Φοβόμουνα". Ειλικρινής και αφοπλιστικός. Nice touch!

Επεισόδιο 3: Ανατριχίλες - Απόκοσμος Τρόμος

Σε αυτό το νέο concept που δεν πρόκειται για βίντεο έρευνας, αλλά για κάποια unscripted και ελεύθερη παρατήρηση, συνήθως δεν έρχεται κάτι ιδιαίτερο. Περισσότερο αποτελεί έναν μονόλογο με λίγα στοιχεία για την ιστορία κάθε μέρους και μερικές νυχτερινές λήψεις. Σημείωση: Στο 3:04, είναι "πρόκειται" και όχι "πρόκειτε", βάλτε τα ρημάδια τα κείμενα σε ένα word με ορθογραφικό έλεγχο... Αγαπημένη φάση, το κοινωνικό μήνυμα κοντά στο 4:30, "μη καπνίζετε, δε κάνει καλό!" και ξανά στο 7:40!   

Επεισόδιο 4: Ανατριχίλες - Τελετές Σολομωνικής

Ενδιαφέρον concept με τη Σολομωνική. Δε το έχω ψάξει περισσότερο, αλλά σαν story, είχε κάτι. Αρκετά μικρό σαν βίντεο και με τίποτα το ιδιαίτερο. Γενικά, οι νυχτερινές λήψεις είναι αρκετά δύσκολες στο να τις παρακολουθήσεις και τα συγκεκριμένα βίντεο στα οποία λείπει εξ' ορισμού η ανάλυση και η παρουσίαση, δεν είναι από τα αγαπημένα μου. 

Επεισόδιο 5: Haunted World | Το Νησί Με Τις Κούκλες

Frontstage η Φωτεινή και αρκετά ωραίο σαν ιδέα. Το συγκεκριμένο είχε ωραίο background, αλλά θα ήταν ακόμα πιο ωραίο αν με κάποιο χορηγό πηγαίνανε και το έκαναν έρευνα στο Μεξικό! Θα "πούλαγε" περισσότερο αν το βίντεο δινόταν με εικόνες μόνο και με τη Φωτεινή στο παρασκήνιο να αφηγείται. Δε προσφέρει κάτι νέο, αφού είναι περισσότερο μια αναμετάδοση (όπως λένε και στο βίντεο άλλωστε) μιας εκπομπής του εξωτερικού. Ωραίο touch, οι προτάσεις στο τέλος του βίντεο για άλλα επεισόδια που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει. 

Επεισόδιο 6: Συνέντευξη με έναν Hater

Well, haters gonna hate... Κάπως έτσι σκέφτηκα όταν είδα τον τίτλο του βίντεο. Και σκέφτηκα ότι ίσως έχει κάνει το απίστευτο να φέρει κάποιον "hater" (δε νομίζω ότι είναι κατάλληλη η λέξη, αλλά το προσπερνώ), με τον οποίο θα μιλήσει. Μάταια. Ο απίστευτος Παύλος, κάνει την ντρίπλα και παριστάνει ο ίδιος τον hater (με άλλο σκούφο κάθε φορά που αλλάζει ρόλο) ρωτώντας και απαντώντας για είκοσι ολόκληρα λεπτά! Στο 5:56, "για κάθε απάντηση έχεις και μια ερώτηση"! Nice! Το καλύτερο είναι ότι έρχεται και δεύτερο επεισόδιο! Highlight: Η τελευταία ερώτηση που μάλλον ο Παύλος τη σκέφτηκε στο δρόμο και την κότσαρε κι αυτή, περπατώντας..! LOL

Επεισόδιο 7: Στρατόπεδο Ψυχών

Επιστροφή στα Golden Standards! Βιντεάρα για την κατοχή στη Θεσσαλονική με πλούσια ιστορικά στοιχεία και ωραία ατμόσφαιρα! Ο Παύλος Καλταβερίδης σαν άλλος Παύλος Μελάς, δίνει ρέστα! Στο 9:15, δίνει στον guest ένα χάπι φασκόμηλο, το οποίο τον κάνει να είναι πιο δεκτικός σε κάποια πράγματα...! Placebo βασικά, αλλά τρομερό σαν ιδέα! Αρκεί όντως να ήταν φασκόμηλο και όχι κάποιο παραισθησιογόνο! Οι τύποι έφτιαξαν ετικέτα στο Photoshop από ένα φανταστικό φάρμακο για να τον κάνουν να το πάρει! Εντάξει, whole new level of awesomeness! Και μετά, τον έδεσαν πισθάγκωνα και με ένα χάπι και ένα φως ψυχεδέλεια που αναβόσβηνε συνέχεια, τον άφησαν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και έφυγαν! Θεήλα! Highlight; Κάποια στιγμή ακούστηκε ένας θόρυβος και ο τύπος τρελάθηκε (όπως θα τρελαινόταν ο οποιοσδήποτε)! Απίστευτο! Έπεσε από την καρέκλα και άρχισε να φωνάζει... Προς το τέλος του επεισοδίου, για να μην κάνω spoil, δείτε την εμπειρία του Παύλου... Εμβατήρια στρατού, παραλλαγές, τα πάντα όλα, σε ένα πολύ καλό επεισόδιο με αρκετά χαλαρή την "έννοια" του πειράματος, όπως και σε όλα άλλωστε. Δε βρέθηκε κάτι, αλλά ΔΕ ΞΕΝΕΡΩΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!  

Επεισόδιο 8: Φαντάσματα από το Παρελθόν

Άλλη μια επεισοδιάρα με θέμα το Τατόι! Πλανάρα στην αρχή όπου αμίλητο το crew ακούει τον τύπο με τα λευκά να περιγράφει τη φάση... Σκηνοθετική μαγεία! Από την άλλη, το τεράστιο intro για την αναδάσωση κλπ, ίσως να ήταν λίγο too much. Σκεφτόμουν ότι με τις αναφορές που έκαναν στα σπήλαια, θα έπρεπε οπωσδήποτε να κάνουν μια βόλτα με την Ομάδα Αστικής Σπηλαιολογίας. Το πέσιμο στο 17ο λεπτό, μετά την ατάκα "βλέπω μια τρύπα εκεί μπροστά", ήταν highlight! "Μύκητες, μανιτάρια και όλα αυτά, δημιουργούν αναθυμιάσεις" - ατάκα από τις λίγες και αυτή...! Μεγάλο και μακρύ επεισόδιο, με λίγες συγκινήσεις πραγματικές. Αρκετά φιλότιμο και σε μια τοποθεσία πολλά υποσχόμενη, αλλά "πολύ κο κο κο αλλά από αυγό, τίποτα". Παρά την ατάκα στο 34:10 "μας κυνηγάνε δεινόσαυροι εδώ πέρα", που προσπάθησε να φέρει και το Jurassic Park στις οθόνες μας! Παρά το γεγονός ότι το επεισόδιο δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, η μανούρα μεταξύ τους ήταν το στοιχείο που έδωσε κάτι λίγο στο επεισόδιο.  

Επεισόδιο 9: Στοιχειωμένο Οχυρό - Season Finale

Πλανάρες με Drone (hell yeah!) ξεκινούν το επεισόδιο, ενώ στο 1:13 και στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, διακρίνεται ξεκάθαρα σταυρός με καπνό από λαμπάδα από κάποιο Πάσχα! Θεϊκή πινελιά...! Κάπου στα 4 λεπτά, πάλι μπαίνουν σε ένα λαγούμι περίεργο χωρίς κανέναν εξοπλισμό και μέτρα ασφαλείας, αλλά η λεζάντα για να μη το επιχειρήσει κανένας, είναι εκεί! Λίγη δουλίτσα στα κείμενα χρειάζεται "βρίσκεις εμφανές (!) σημάδια τελετών μαύρης μαγείας", αλλά είναι ένα στοιχείο κι αυτό που είναι τόσο πολύ G.P.S., που ίσως δε το προσέχεις τελικά, ή το περιμένεις κιόλας! Έχει και αυτό το επεισόδιο τους κλασικούς καλεσμένους που πάνε για χαβαλέ και καταλήγουν σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο χωρίς φακούς, να φρικάρουν από τους ήχους τριγύρω...!  Το σκηνικό στο οποίο διαδραματίζεται είναι ιδιαίτερα ψαρωτικό και ίσως το πιο καλό στοιχείο του επεισοδίου. Στα υπόλοιπα κομμάτια, το επεισόδιο δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο...

-------------------------------

Συνολικά, νομίζω πως η δεύτερη σεζόν δεν ήταν τόσο καλή όσο η πρώτη. Είχε κάποια καλά στοιχεία και κάποιες νέες ιδέες που είχαν ενδιαφέρον, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι οι τοποθεσίες της πρώτης σεζόν, ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Κουράζει αρκετά η επίκληση στην έρευνα και στην ανάγκη να γίνουν μετρήσεις και ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο και όλα είναι σχετικά, κλπ κλπ. Κουράζει επίσης αρκετά η επίκληση στην επιστημονική μέθοδο χωρίς πραγματικά να τηρούνται κάποιες σταθερές, όπως αυτές υπάρχουν σε επιστημονικά πειράματα. Γενικά, η σειρά ακροβατεί ανάμεσα σε επαγγελματικά πλάνα και ωραία soundtrack και σκηνοθετικές παρεμβάσεις και στην έλλειψη ενός σοβαρού πυρήνα υποθέσεων και περιεχομένου γενικότερα. Αν δουλευτεί σε αυτά τα κομμάτια, θα σαρώσει... 

Σαν μια πρώτη προσπάθεια και ίσως η μοναδική με τέτοιο επίπεδο οργάνωσης, είναι άκρως αξιέπαινη. Αν αύριο-μεθαύριο βγει κάποια πιο σοβαρή και πλήρης δουλειά σε ανάλογα θέματα, η G.P.S. θα μπορεί να πει ότι εκείνη έστρωσε το δρόμο και έφτιαξε ένα πρώτο κοινό. Μέχρι τότε, νιώθω ότι για όλους εμάς που παρακολουθούμε τα επεισόδια, έχει έρθει ένα τέλμα στο περιεχόμενο, όσο κι αν ανθούν τα νούμερα και οι followers. Προσωπικά θα περίμενα περισσότερες ομιλίες "ειδικών" μέσα στα βίντεο, σαν αυτούς που ο μέγας Χαρδαβέλας ανακάλυπτε και έδινε χρώμα στις εκπομπές που έκανε κάποτε (σαν τον κύριο στην πρώτη σεζόν στο Σανατόριο που μίλησε). Θα περίμενα επίσης λίγο περισσότερο role-playing όπως σε κάποια επεισόδια που έντυναν κάποιο κορίτσι, ή κάποιον άλλον για να κάνει μια αναπαράσταση του φαντάσματος. 

Δε μιλάω για άλλα τρικ που σίγουρα γίνονται σε εκπομπές του εξωτερικού, αλλά για ένα καλύτερο ντύσιμο των επεισοδίων με ιστορικό υλικό και μαρτυρίες. Στο κομμάτι της ανάλυσης των στοιχείων, επειδή ποτέ δε θα βρεθεί κάτι 100% χειροπιαστό (αν βρεθεί θα κλειστούμε όλοι μαζί στα ψυχιατρεία!), καλό θα είναι, είτε να πάει η φάση σε κάποια στοιχεία που μπορεί να είναι και λίγο "πειραγμένα" με την καλή έννοια, ώστε να γίνει ντόρος. Δεν είναι αθέμιτο από τέτοιες εκπομπές που είναι και λίγο έως πολύ fiction. Αν θέλαμε reality, δε θα βλέπαμε εκπομπή για φαντάσματα. Κι από την άλλη, μια θολούρα που προέρχεται από μια πυγολαμπίδα, ή ένας ήχος που προέρχεται από μια γάτα και πάει λέγοντας, μετά από κάποιο σημείο δεν ιντριγκάρουν κανέναν στην ανάλυση. Πρωταρχικός λόγος που βλέπουμε τέτοιες προσπάθειες είναι το κομμάτι του thriller που δεν επιτυγχάνεται με ηχητικά εφέ και απροσδιόριστα συναισθήματα ή εντυπώσεις των πρωταγωνιστών στα επεισόδια. Τουλάχιστον όχι για τόσο πολύ καιρό ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον.

Σε μια ακόμα σημείωση, ίσως κάποιες τοποθεσίες να "καίγονται" μόνο από ένα επεισόδιο. Κάποια μέρη και κτίρια είναι τόσο επιβλητικά και με τέτοια ιστορία που θα μπορούσα να δω και 2 και 3 επεισόδια με μια έρευνα σε εξέλιξη. Όπως και να έχει, προσωπικά, αναμένω τη νέα σεζόν με ενδιαφέρον και την προσδοκία να είναι καλύτερη από την προηγούμενη! Καλό καλοκαίρι G.P.S.  

Generation Y VS Baby Boomers

Διάβαζα τις προάλλες ένα άρθρο που μοιράστηκε ένα φίλος σχετικά με το πόσο έχει γαμηθεί (με το μπαρδόν) η γενιά μας! Ένα άρθρο που εξηγεί με αριθμούς το γεγονός ότι δεν έχουμε λεφτά να ζήσουμε. Όλοι εμείς που γεννηθήκαμε από το 1980 μέχρι περίπου το 1995. Είναι ένα από αυτά τα άρθρα που σκέφτεσαι ότι μιλάει για πράγματα που ήδη τα ξέρεις. Μα τελικά το πιο σοκαριστικό είναι ότι όλα όσα λέει τα υποθέτεις για την Ελλάδα ή για τις Μεσογειακές χώρες, αλλά όχι για όλες τις άλλες χώρες που αναφέρει. 

Το άρθρο έλεγε πως νέα στοιχεία δείχνουν πως το χρέος, η ανεργία και οι τιμές των ακινήτων, έχουν σταματήσει τη γενιά μας από το να διεκδικεί το κομμάτι που της αναλογεί από τον πλούτο του δυτικού κόσμου. Μάλιστα... Αυτό βέβαια το ξέρουμε χρόνια τώρα. Το ζούμε. Αλλά είναι αρκετά σοκαριστικό όταν ακούς ότι συμβαίνει και σε χώρες όπως η Αγγλία ή ο Καναδάς! Ναι, ο Καναδάς!

Taken from: http://www.generationy.ie/

Τριάντα χρόνια πριν, πάνω κάτω όταν γεννιόμασταν δηλαδή, οι πατεράδες μας έβγαζαν περισσότερα χρήματα από τον μέσο όρο όλων των εργαζομένων και συνταξιούχων των αντίστοιχων χωρών. Σήμερα, ένας 30άρης βγάζει 20% λιγότερα χρήματα από όσα βγάζουν κατά μέσο όρο όλοι οι εργαζόμενοι στη χώρα που διαμένει! Τέλειο; Δηλαδή, ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μια ηλικία που έχει ίσως τις μεγαλύτερες ανάγκες από ποτέ, να φτιάξει ένα σπίτι, γέννες, γάμους, κλπ, βγάζει λιγότερα από ανθρώπους που πολλά από τα προηγούμενα τα έχουν ήδη τακτοποιήσει.  

Και μάλιστα, δεν είναι μόνο ότι οι μισθοί μας είναι χαμηλότεροι, αλλά και ότι δεν έχουν δει καμία αύξηση, τη στιγμή που οι συντάξεις ή οι μισθοί άλλων ηλικιακών ομάδων έχουν επιδοτηθεί αρκετά. Στην Αμερική μάλιστα, οι τριαντάρηδες είναι πιο φτωχοί από τους συνταξιούχους! Κι όμως...! Στην Ιταλία που μας πέφτει πιο κοντά και γεωγραφικά αλλά και σε κουλτούρα, ο μέσος 35άρης είναι πιο φτωχός από τον μέσο συνταξιούχο κάτω από 80 ετών! 

Τέλειο; Τι έγινε λοιπόν; Μας έσκισαν οι baby boomers; Αυτοί δηλαδή που γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1946 και στο 1961. Αυτοί που στα 20-30 τους έζησαν τη δεκαετία του 1990 με το ξέφρενο πάρτι; Είναι όλοι εκείνοι που σήμερα είναι οι... πατεράδες και οι μανάδες μας! Πως μπορεί κανείς να πάει εναντίον στον πατέρα του και τη μάνα του; Δε ξέρω αν χρειάζεται, πάντως η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ενώ εκείνοι είχαν την ευκαιρία να κάνουν κάποια πράγματα στη ζωή τους, νωρίτερα και ευκολότερα, εμείς δε την έχουμε. Κι αν εκείνοι όντως έχουν πάρει μια σύνταξη που όσο πάει και ψαλιδίζεται, τουλάχιστον την πήραν, τη στιγμή που εμείς μάλλον δε θα μπορέσουμε να πούμε το ίδιο. 

Taken from: http://phys.org/news/2015-05-baby-boomers-age.html

Όσο λοιπόν εκείνες οι γενεές χορεύουν ανέμελες σε κάποια παραλία, εμείς ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε τι και από που μας χτύπησε. Προσπαθούμε να φτιάξουμε σπίτια και οικογένειες, είτε στο ενοίκιο είτε αγοράζοντας με τα χίλια ζόρια ένα παλιό σπίτι (πιθανά από κάποιον baby boomer που τώρα έχει πάει σε καλύτερο), προσπαθούμε να πάρουμε ένα αμάξι και να πάμε διακοπές, με ένα εισόδημα πολύ μικρότερο σε σχέση με την ηλικία και τις ανάγκες μας. Γι' αυτό, αν δε σας βγαίνουν τα κουκιά και αναρωτιέστε πως στο διάολο τα κατάφεραν οι γονείς σας να κάνουν κάποια πράγματα, μην αναρωτιέστε άλλο. Ούτε ηλίθιοι είστε, ούτε σπάταλοι. Απλά, ο τρόπος ζωής που ακόμα σας διαφημίζουν, αντιστοιχεί σε κάποια άλλη γενιά, σε κάποιον άλλο μισθό και σε κάποιες άλλες δυνατότητες. 

Το θέμα δεν έχει να κάνει με την πάλη των τάξεων. Ίσως ούτε καν με την πάλη των γενεών. Έχει όμως να κάνει τελικά με το πως όλα τα γαμ... πράγματα συνδέονται τόσο όμορφα σε αυτή τη ζωή και με το ότι η καλοπέραση και η ανεμελιά μιας γενιάς και των συνθηκών που τη διαμόρφωσαν, δεν αργεί ποτέ να χτυπήσει την επόμενη ή τη μεθεπόμενη. Τώρα λοιπόν, τα πάρτι του 1970-80 και ίσως του 1990 τελείωσαν. Η μουσική σταμάτησε και το μόνο που μας έμεινε είναι χαρτοπόλεμος παντού, κομφετί και κορδέλες και χρησιμοποιημένες καπότες στις τουαλέτες. Άδεια κουτάκια και μπουκάλια μπύρας και κάτι ξεθωριασμένες αναμνήσεις εδώ κι εκεί. Και με όλα αυτά προσπαθούμε να δούμε τι μπορεί να μείνει όρθιο για την επόμενη μέρα. 

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι επιβίωσης, όχι ακόμα τουλάχιστον. Το πρόβλημα είναι ανισότητας. Έχει αρχίσει και ανοίγει πολύ η ψαλίδα ανάμεσα σε εκείνους που μπορούν ακόμη να απολαύσουν τα αγαθά του δυτικού κόσμου (μαζί και την εκπαίδευση του) και σε εκείνους που δε θα μπορέσουν να δώσουν στα παιδιά τους έστω τα βασικά. Όταν αυτά τα παιδιά θα βγουν στην αγορά εργασίας, τι θα γίνει; Πόσοι θα έχουν μείνει για να ανταγωνιστούν; Πως και με τι μέσα θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν τους γόνους των σημερινών πλουσιότερων συμμαθητών μας. Και αν καταφέρουν να βρουν μια δουλειά, τι μισθούς θα πάρουν;

Κι αν δε το καταλαβαίνετε πολύ καλά αυτό το τελευταίο, δείτε γύρω σας και σκεφτείτε πόσοι από τους συμμαθητές σας πήγαν αβίαστα για ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό; Πόσοι εξαιτίας αυτού, βρήκαν μια καλύτερη δουλειά πιο γρήγορα από εσάς; Πόσοι από αυτούς πήραν αβίαστα το πρώτο τους αμάξι γιατί πέρασαν σε μια σχολή; Εσείς ακόμα δεν πηγαίνετε κάπου ένα ΣΚ το Πάσχα, γιατί έχετε να πληρώσετε δόση στο καταναλωτικό. Πόσοι βρέθηκαν να ξεκινάνε τη ζωή τους με ένα σπίτι έτοιμο, επιπλωμένο ενώ εσείς ακόμα ξεπληρώνετε δόσεις στον Κωτσόβολο για οικιακές συσκευές και κάθε πρώτη του μήνα σκάτε 300-400 ευρώ ενοίκιο; Και πόσα λεφτά τελικά μένουν σε εκείνους για να "ξοδέψουν" σε δραστηριότητες που τους κάνουν καλύτερους στη δουλειά τους ή απλά τους κάνουν να ζουν καλύτερα, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο το χάσμα που σας χωρίζει;

Οι γονείς όλων αυτών, δε τα έκλεψαν τα λεφτά (τουλάχιστον όχι όλοι), και τα δούλεψαν σκληρά (θέλω να πιστεύω οι περισσότεροι). Είχαν γενικότερα κάποιες καλύτερες προϋποθέσεις οι οποίες έφτιαξαν in turn, ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους. Και round it goes που λένε και στο χωριό μου. Όταν εσείς ακόμα προσπαθείτε να αφήσετε ένα σπίτι στα δικά σας παιδιά, ενώ εκείνοι μένουν ήδη μέσα σε αυτό, είστε ήδη μια γενιά πίσω. Είναι τόσο απλό... Και δυστυχώς, δε φαίνεται να γίνεται κάτι στον κόσμο γενικότερα για να αποφύγουμε αυτές τις ανισότητες... 

Με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια! Γλέντι γάμου μετά τουριστών!

Αυτή τη φορά θα επιστρέψω σε μια ιστορία παρόμοια με εκείνη που με έκανε να ξεκινήσω αυτό το blog. Τότε ήταν ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο κάπου στην Κρήτη και τώρα είναι ένα ακόμα στη Λέσβο. Δεν πρόκειται απαραίτητα για δυσφήμιση αλλά μάλλον περισσότερο για μια προσωπική εμπειρία, η οποία μπορεί να είναι ενδεικτική της κατάστασης αλλά μπορεί και να μην είναι. Ίσως ήμασταν τόσο άτυχοι που συνέβη σε εμάς και δεν πρόκειται να γίνει ξανά. Ίσως και όχι, αυτό θα το κρίνει όποιος διαβάσει το κείμενο και εξετάσει τα γεγονότα. Νοικιάσαμε λοιπόν για πέντε ημέρες, ένα δωμάτιο σε ένα κατάλυμα στη Σκάλα Καλλονής.

Σκάλα Καλλονής
(Image from: http://www.freestockphotos.biz/stockphoto/5635)

Πολύ λογική τιμή για κάθε διανυκτέρευση μαζί με πρωινό. Φτάνοντας στο σημείο, πραγματικά έπαθα πλάκα από το πόσο όμορφα ήταν. Ωραία διαμόρφωση του χώρου, όμορφα καταλύματα και καταπράσινο. Ιδανικό το σημείο του, πάρκινγκ για το αυτοκίνητο, γκαζόν, πισίνες, όλο το πακέτο. Το προσωπικό αν και εμφανώς άπειρο σε βασικά κομμάτια εξυπηρέτησης, φιλοξενίας και εστίασης, ήταν ευγενέστατο. Προσωπικά δε χρειάζομαι κάτι περισσότερο και θεωρώ ότι μόνο με ευγένεια και καλή διάθεση, όλα είναι μια χαρά. 

Μας έδειξαν το δωμάτιο μας, στο οποίο σημειωτέον μπήκαμε και πιο νωρίς από το αναμενόμενο και για τις επόμενες δύο ώρες, δε σταματήσαμε να λέμε πόσο όμορφα είναι και πόσο επαγγελματική δουλειά έχει γίνει κλπ κλπ. Το πρωινό τους ήταν τίμιο για τα χρήματα του δωματίου και πάντα ήταν με την καλημέρα τους και εξυπηρετικότατοι. Μέχρι εκεί, όλα καλά. Επιστρέφοντας μια μέρα στο δωμάτιο μας, βρήκαμε στο τραπέζι μια φωτοτυπία από ένα φυλλάδιο (το έχω κρατήσει) το οποίο ανέφερε για τις 15/8/2015 ότι θα είχαν Greek Night ή αλλιώς Ελληνική Βραδιά, κατά τις 9 το βράδυ αν δε κάνω λάθος. 

Δεν έδωσα πολύ σημασία, και μάλιστα χάρηκα κιόλας γιατί είδα ότι οι άνθρωποι διοργανώνουν πράγματα και δεν εφησυχάζουν. Απλά αποφασίσαμε να αργήσουμε λίγο να γυρίσουμε, για να μην πέσουμε πάνω στα νταούλια και τη φασαρία. Γυρνώντας κατά τις 23.30 στο κατάλυμα, βρήκαμε ένα χαμό αυτοκίνητα απέξω το οποίο μου φάνηκε περίεργο αρχικά γιατί αυτό σήμαινε ότι δεν ήταν άνθρωποι του καταλύματος που είχαν ήδη θέσεις πάρκινγκ μέσα. Η φασαρία της μουσικής με τις μικροφωνικές εγκαταστάσεις ήταν απίστευτη και το γλέντι ήταν στο φουλ. Εμάς το διαμέρισμα μας, ήταν στα 50 μέτρα από την κεντρική πισίνα που γινόταν το γλέντι (όπου είναι και το bar και ο χώρος του πρωινού ταυτόχρονα). 

Κάνοντας μια μικρή βόλτα, είδαμε τους τουρίστες να κάθονται στα τραπέζια που σερβίρονταν το πρωινό και κάποιος ακόμα να είναι γύρω από την πισίνα που ήταν ένα επίπεδο πιο κάτω. Γυρίσαμε στο δωμάτιο και σκεφτήκαμε να χαζολογήσουμε μέχρι να τελειώσει το γλέντι και να κάνουμε υπομονή καθώς έτσι δε μπορούσαμε να κοιμηθούμε έτσι κι αλλιώς. Ωστόσο, ακούγαμε τραγούδια που δεν ταίριαζαν πολύ σε Ελληνική Βραδιά, όπως τραγούδια γάμου και τα συναφή. Ο χαμός τελείωσε κατά τις 2 το πρωί και μπορέσαμε επιτέλους να κοιμηθούμε, όπως θα περίμενε κανείς όταν κάνει διακοπές και πληρώνει ένα αξιοσέβαστο ποσό για δωμάτιο.

Image taken from: https://rbgblog.wordpress.com

Την επόμενη μέρα στο πρωινό, ακούσαμε μια από τις υπαλλήλους να λέει σε ένα κοριτσάκι που τη ρώτησε τι γινόταν το βράδυ και είχε τόση φασαρία, ότι είχαν αρραβώνα (!) και ότι εκείνη τη μέρα θα είχαν γάμο! Αμέσως τα συνδύασα και συμπέρανα ότι ο δαιμόνιος manager του ξενοδοχείου, έβαλε τον αρραβώνα και για κάλυψη, την ίδια βραδιά έβαλε Greek Night! Μάλιστα, η καπατσοσύνη του έφτασε στο να έχει τους τουρίστες στο υπερυψωμένο μπαρ και στα γύρω του τραπέζια και στην πισίνα να έχει τα σόγια και τους αρραβωνιάρηδες σε ροτόντες...! Έτσι, για ένα βράδυ τουλάχιστον γλίτωνε και το κράξιμο και ήταν με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια! Άκουσον άκουσον! Γι' αυτό και τα τόσα αμάξια έξω από το κατάλυμα, τα οποία ήταν προφανώς οι συγγενείς και οι φίλοι για τον αρραβώνα! Άλλο συμπέρασμα δε μπορώ να βγάλω, γιατί σε τέτοιο χώρο, αν έχεις αρραβώνα και τον κάνεις καθαρά και διάφανα, δε βάζεις μαζί και Greek Night τη στιγμή που ο άλλος σε πληρώνει για να νοικιάσει το χώρο και να αρραβωνιαστεί. Δε δέχεται να έχει τους τουρίστες να τον κοιτάνε σαν να είναι αξιοθέατο!

Την Κυριακή 16/8/2015, γυρίσαμε πάλι κάπως αργά και προσεγγίζοντας το κτήμα, είδαμε τα διπλάσια αμάξια απέξω, χειρότερο χαμό μπαίνοντας και γλέντι. Το σκηνικό ίδιο, με τους τουρίστες στο μπαρ και τους συγγενείς στην πισίνα να γλεντάνε (έχω βίντεο). Εκεί πραγματικά έχασα πάσα ιδέα και για αυτόν που κανόνισε το γάμο του σε ένα χώρο με ενοικιαζόμενα και με ανθρώπους που ήταν με τα μαγιό και τις βερμούδες γιατί απλά έκαναν διακοπές. Απορώ δε αν κατέβηκε σε κανένα σημείο κανένας τουρίστας να πάρει τη νύφη να χορέψει! Μετά, άρχισα να κάνω άλλες σκέψεις και να οργίζομαι, αναλογιζόμενος πως μας βλέπουν οι ξένοι. Γιατί δε μπορεί, όλο και κάποιος θα σκέφτηκε ότι ο Έλληνας ο απατεώνας με χρεώνει για 80-100 ευρώ το δωμάτιο και μου οργανώνει γάμο 30 μέτρα από το κατάλυμα μου και δε μπορώ να κοιμηθώ... 

Όταν πήγα να ζητήσω εξηγήσεις από την υπεύθυνη, δεν είχε τίποτα να μου πει. Μια ψευτοσυγνώμη μετά από πολύ κόπο. Στην αρχή αναρωτιόταν γιατί δε μας ενημέρωσαν, λες και η ενημέρωση θα έφτανε. Και πότε να μας ενημερώσει. Ένα μήνα πριν που κλείσαμε το δωμάτιο, δε μας είπαν τίποτα για να μη χάσουν την κράτηση. Γιατί αν μου έλεγαν έχω αρραβώνα και γάμο και 2 βράδια δε θα κοιμηθείς, θα έκλεινα αλλού! Επίσης, δε της πέρασε από το μυαλό ότι αν θέλουν να κάνουν γάμους θα πρέπει να φτιάξουν ένα κτήμα αποκλειστικά για αυτό, αλλά της φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό να το κάνουν δίπλα από οικογένειες με παιδιά που κάνουν διακοπές και θέλουν να κοιμηθούν. 

Μετά που είπε κάτι ασυναρτησίες ότι θα χαμήλωναν και ότι θα τελείωναν νωρίς, πράγματα που δεν είχαν βάση και ήταν ανέφικτα έτσι κι αλλιώς, όταν μιλάς για ένα γάμο. Και κάπου εκεί, ήρθε και ένας κυριούλης κάποιας ηλικίας που ίσως να ήταν το αφεντικό, και προσπάθησε να μου πει ότι ήταν απρόοπτο και τελευταία στιγμή. Το γλέντι του γάμου! Απρόοπτο, με τόση προετοιμασία και χαμό! Δεν είχαν καν την εξυπνάδα (γιατί με ένα περίεργο τρόπο γίνονταν έξυπνοι και εφευρετικοί μόνο όταν ήταν να βγάλουν λεφτά), να μας πουν ότι για την ταλαιπωρία κλπ σας κάνουμε ένα βράδυ δωρεάν. Ούτε αυτή την κουτοπονηριά, που έτσι κι αλλιώς δε θα άλλαζε κάτι, αλλά θα το αναγνώριζα. Το γλέντι τελικά έληξε κατά τις 3.30 και μπορέσαμε να κοιμηθούμε και εκείνο το βράδυ μετά κόπων και βασάνων. 

Εν τω μεταξύ, δεν είχαν την προνοητικότητα, να πάνε σε κάθε ενοικιαζόμενο ένα καλάθι με δυο κρασιά ή ένα κέρασμα από το πρωί και να πουν π.χ., "ζητάμε συγνώμη αλλά σήμερα θα σας ταλαιπωρήσουμε γιατί έχουμε ένα γάμο". Ο κλασσικός Έλληνας, με την ολόκληρη πίτα και τον χορτάτο σκύλο! Κι εμείς να βρισκόμαστε στη μέση όλου αυτού και να αισθανόμαστε ότι μας έπιασαν κορόιδα και ότι δε μας σέβεται τελικά κάνεις, ούτε εμάς ούτε τα λεφτά που δίνουμε. Και πραγματικά απορώ τι μπορώ να κάνω για να τιμωρηθεί αυτός ο απαράδεκτος ξενοδόχος και να μη μπορέσει να το ξανακάνει σε κανέναν αυτό. Να μη μπορέσει να χαλάσει την ηρεμία κανενός στις διακοπές του. 

Δε γνωρίζω τι επιτρέπει ο νόμος και τι προβλέπει στην φιλοξενία ανθρώπων αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτό που μου συνέβη δε μπορεί να επιτρέπεται με κάποια λογική. Θεωρώ ότι δε μας αξίζουν τέτοιοι απαράδεκτοι επιχειρηματίες που υπάρχουν ακόμα το 2015 και σε τέτοια νησιά με απίστευτη φυσική ομορφιά που τους τρέφουν και τους επιτρέπουν να υπάρχουν. 

Δημοδίχασμα...

Ακούω τόσες μέρες, πριν και μετά το δημοψήφισμα, ψύχραιμες φωνές και εκκλήσεις να μην τσακωνόμαστε για το ΝΑΙ ή το ΌΧΙ. Να μην ξεκατινιαζόμαστε και να μη βρίσκουμε αφορμές για να σκοτωνόμαστε. Και το πιστεύω. Το στηρίζω, παίρνοντας βαθιές ανάσες και δίνοντας τόπο στην οργή, ή λογοκρίνοντας τον εαυτό μου κάνοντας edit τα σχόλια πριν τα στείλω. Προσπαθώ να γράφω και να μιλάω ψύχραιμα, να μην πολώνω και να μην πορώνομαι γενικότερα. Προσπαθώ πάρα πολύ και η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα, δεν έχω τσακωθεί με κανέναν και δεν έχω σηκώσει ιδιαίτερα τους τόνους. Κι όπου έχω γράψει κάτι παραπάνω λόγω πίεσης και θυμού, προσπαθώ να το κρατάω σε ένα επίπεδο. Αν το καταφέρνω ή όχι, είναι στην κρίση άλλων και όχι στη δική μου! 

Από την άλλη, όσο περνάνε μέρες, τόσο δυσκολότερο το βρίσκω να μένω ψύχραιμος. Δε περίμενα με τη νίκη του ΌΧΙ στο δημοψήφισμα να ηρεμήσουν τα παπαγαλάκια και οι εγκάθετοι ή οι φελλοί (να η έκρηξη!). Περίμενα ωστόσο, από τους συμπολίτες μου που επιχειρηματολόγησαν λογικά και βάσιμα υπέρ του ΝΑΙ και δε τους βγήκε, να δώσουν μια πίστωση χρόνου. Περίμενα να υπάρξει μια ανοχή και μια ηρεμία για τις διαπραγματεύσεις των επόμενων ημερών. Κάτι σαν εθνική ενότητα, εθνική σύμπνοια ή κάτι τέτοιο... Μάταια το περίμενα ωστόσο...

Προφανώς, η λογική του οπαδισμού ή του θρησκευτικού φανατισμού, έχει απλωθεί (όχι τώρα, από πάντα) και στην πολιτική. Γιατί πραγματικά, βλέπω αγαπημένους φίλους και γνωστούς, των οποίων τις γνώσεις και το επίπεδο σέβομαι, να βγαίνουν από την πρώτη ώρα και να υπονομεύουν μια εθνική προσπάθεια η οποία είναι στις καθυστερήσεις του αγώνα και με το σκορ υπέρ των "αντιπάλων". Βγαίνουν και γράφουν ή αναδημοσιεύουν τη μια παπάτζα πίσω από την άλλη και ποστάρουν τις ίδιες μαλακίες που ποστάρω εγώ όταν χάνει η ομάδα από τη Βαζέλα και μας σφάζει η διαιτησία... (ή έτσι νομίζω τουλάχιστον)

"Πάμε χωρίς προτάσεις στην Ευρώπη", "Μας παίρνουν τις θυρίδες" (πότε είχαμε εμείς θυρίδες δε θυμάμαι, αλλά ΟΚ!), "γιατί παραιτήθηκε ο Βαρουφάκης", ενώ πριν μερικές μέρες τον έβριζαν γιατί δεν παραιτούνταν και πάει λέγοντας! Μετά, κατάρα γιατί μπήκε άλλος στη θέση του και γιατί δεν έβαζαν κάποιον καλύτερο. Επιχειρήματα χωρίς τέλος, χωρίς ομοιογένεια και χωρίς βάση πολλές φορές. Σαν να υπάρχει το μέτωπο της κυβέρνησης και μετά αυτό του ΌΧΙ και μετά το μέτωπο της Ευρώπης και μαζί ή λίγο παραδίπλα, το μέτωπο αυτών του ΝΑΙ! Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα δηλαδή! Δε μπορούμε τουλάχιστον η κυβέρνηση με τους ΌΧΙ και τους ΝΑΙ (άντε χωρίς το ΚΚΕ), να είμαστε για λίγο μαζί; Για τόοοοσοδα λίγο!

Αναδημοσιευμένα "σκουπίδια", χωρίς καν να διαβάζουν το κείμενο φαντάζομαι (μόνο από τον τίτλο) από κάτι ηλίθια αριστερά ή δεξιά ή κεντρώα blogs που μπορεί και να στήθηκαν πριν μερικές μέρες επί τη ευκαιρία. Γιατί τα ίδια κάνουν και οι του ΌΧΙ και οι του ΝΑΙ. Και οι άκυροι και οι αμέτοχοι! Όλοι τα ίδια μυαλά. Μερικοί δε, καταφέρονται εναντίον του 61% σαν σύνολο και γράφουν στον αέρα κάτι μαλακίες του στυλ, "εσείς που ψηφίσατε ΌΧΙ, είστε περιορισμένου IQ", και το εννοούν! Και προσβάλλουν έτσι, περίπου το 60% των φίλων τους (άντε κι είναι κυρίως του ΝΑΙ ο κύκλος τους, και πάλι, ένα 30% το πιάνουν). 

Και κάθομαι και μου σκάνε όλες αυτές οι μαλακίες στο timeline και πορώνομαι κι εγώ, όσο κι αν δε πρέπει κι αν δε θέλω. Και τα μασάω και τα μασάω και βγαίνω και γράφω κι εγώ 1-2 γραμμές πιο πράες, ή τους αρχίζω στο χιούμορ και στο δούλεμα ή στο χαβαλέ, για να μη βρίσω. Και φαντάζομαι ότι ενοχλώ κι εγώ με τη σειρά μου άλλους τόσους φίλους. Κι αναρωτιέμαι όμως, που σταματάει το "δε τσακώνομαι" και το "δώσε τόπο στην οργή και μη διχάζεσαι" και που ξεκινάει το "θα σε καντιλιάσω να γίνεις άνθρωπος". Και που ανάμεσα βρίσκεται ο ιδανικός τόπος όπου όλοι συζητάμε σωστά, πράα και δεν αναδημοσιεύουμε σκουπίδια ή δε μιλάμε για την εξωτερική πολιτική σα να μιλάμε για τον Βαζέχα και τον Νικοπολίδη. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Και πραγματικά τώρα που το σκέφτομαι νομίζω πως αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ (κλεμμένο φυσικά). Λυπάμαι όμως για λογαριασμό τους (που έλεγε και ο μέγιστος Ζουγανέλης), για λογαριασμό όλων αυτών των πατριωτών, που δεν έχουν ίχνος σύμπνοιας για αυτό το αναθεματισμένο κομμάτι γης που μοιραζόμαστε. 

Για όλους αυτούς που είναι κρεμασμένοι στην δική τους εξέδρα στο Facebook και στα άλλα κοινωνικά δίκτυα και προσπαθούν να φωνάξουν πιο δυνατά από τον διπλανό για να φανούν εκείνοι σωστοί, εκείνοι νικητές και εκείνοι προφήτες. Μα υπάρχουν άραγε νικητές σε μια χώρα που πάει κατά διαόλου; Ποιος θα χαρεί όταν θα βγει και θα πει "Σκατά τα έκαναν, σας τα λεγα εγώ! Πάρτε τα @@ μου τώρα!". Ποιος; Και να σας πω κάτι; Σέβομαι τη διαφορετική άποψη όπως απαιτώ να με σέβονται κι εμένα. Δεν έχω έλλειψη δημοκρατικής συνείδησης. Απόδειξη ότι ακόμα κι αν μου έδιναν τη δυνατότητα να σας κλείσω τους λογαριασμούς για να μη βλέπω τις μαλακίες που ποστάρει η μια και η άλλη πλευρά, δε θα το έκανα, ειλικρινά.

Από την άλλη, αυτό δε σημαίνει ότι ετούτη εδώ δεν είναι μια καλή ευκαιρία προσωπικά για μένα για να ξεχωρίσω τους καλούς από τους "σκάρτους"...  Αυτούς που σέβονται και επιχειρηματολογούν και αντιδρούν και συνομιλούν και εκείνους που εκτίθενται με την ημιμάθεια και προκαλούν με την ηλιθιότητα τους. Αυτούς τους τελευταίους, δε τους θέλω ούτε μαζί ούτε απέναντι μου (αν μπορεί να υπάρξει "απέναντι" σε μια δημοκρατία) και τους αφιερώνω από καρδιάς, το παρακάτω:  

Posted by 奈什艾米 on Tuesday, April 14, 2015

Ευχαρίστως ΝΑΙ... αλλά ΌΧΙ!

Σέβομαι απεριόριστα την επιλογή του καθενός. Πραγματικά και αληθινά. Διάβασα 2-3 φορές τα κείμενα που κυκλοφορούν και καταλαβαίνω ότι υπό συγκεκριμένες συνθήκες, οι περισσότεροι μπορούν να πούνε και ΝΑΙ και ΌΧΙ με την ίδια ή παρόμοια βεβαιότητα. Γι' αυτό άλλωστε είναι και δημοψήφισμα. Αν ήταν κάτι τόσο ξεκάθαρο του στυλ "θα σας κάψουμε ζωντανούς" ή "θα σας επιδοτήσουμε με όλα τα λεφτά του κόσμου για να αναπτυχθείτε", δε θα χρειαζόταν δημοψήφισμα, αφού το ΌΧΙ ή το ΝΑΙ αντίστοιχα, θα έφτανε σε ποσοστά πάνω από 90%...! Ή μπορεί και όχι... ;-)

Αυτό θα κάνω εγώ για να πάρω την απόφαση για το δημοψήφισμα, δεν είναι να κοιτάξω μόνο το αύριο, αλλά μαζί και το σήμερα και το χθες. Είναι δυνατόν να ξεχνάμε το πόσο εξαθλιώθηκε το σύνολο του πληθυσμού τα τελευταία πέντε χρόνια; Βλέπουμε τον κόσμο στο δρόμο να κοιμάται σε χαρτόκουτα, ή δε φτάνουν αυτές οι εικόνες στα σπίτια μας; Γιατί εγώ τα βλέπω κάθε μέρα. Έχετε πάει ποτέ να βοηθήσετε σε ένα συσσίτιο για να δείτε πόσος και τι κόσμος πηγαίνει να φάει; 

-----------------------

Και βγαίνει ο άλλος και λέει για αγρότες που τα έφαγαν, που τα έκαναν αμαξάρες, λέει για τον εστιάτορα που δε του έκοψε απόδειξη, λέει λέει λέει. Ακόμα την ίδια καραμέλα. Για την αγελάδα του γείτονα, γιατί ως γνωστόν η επαρχία είναι γεμάτη με τζιπάρες και με ανθρώπους που κάνουν ζωή χαρισάμενη και γι' αυτό ο ίδιος έχει στριμωχτεί στο αστικό κέντρο, γιατί καλοπερνάνε εκεί στην επαρχία. Εκεί που δεν έχουν περίθαλψη, δεν έχουν σχολεία και κρατάνε μια αγροτική οικονομία με νύχια και με δόντια. Παιδιά ή εγγόνια αγροτών οι περισσότεροι από εσάς. Εδώ κολλάει αυτό!

-----------------------

Θυμόμαστε από πότε έχουμε να κάνουμε ένα πραγματικά περιττό έξοδο, ή ένα έξοδο για την μόρφωση και την ψυχαγωγία μας; Εγώ προσωπικά πληρώνω μόνο τις υποχρεώσεις, βενζίνη και τσιγάρα και κανένα ποτό που και που. Άντε και ένα σινεμά με προσφορά 2 for 1 (διαφήμιση!). Ποιος μπορεί σήμερα να πάει ένα σινεμά το μήνα και ένα θέατρο ή μια συναυλία και να αγοράσει ένα βιβλίο; Δηλαδή να δώσει 60-70 ευρώ το μήνα για να μορφωθεί και να ψυχαγωγηθεί, έστω στο ελάχιστο...; Να δώσει δηλαδή το 10% ενός μισθού έτσι; Νομίζω πολύ λίγοι...

Βλέπει κανείς σήμερα τον εαυτό του και είναι ικανοποιημένος με αυτό που ζει; Βλέπει κανείς υγιείς ανθρώπους γύρω του, ή αγχωμένα ανδρείκελα να τρέχουν δεξιά και αριστερά μέσα στα νεύρα για τα λεφτά που δεν βγαίνουν και για τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια που πάνε χαμένα; Πόσους γνωστούς έχετε που θα μπορούσαν χωρίς καμία βοήθεια από γονείς, στα 30-35 τους, να παντρευτούν και να κάνουν ένα παιδί; Χωρίς βοήθεια... Πόσους; Πόσους γνωστούς έχετε που να βλέπετε ότι παράγουν έργο με τη δουλειά τους και κοινωνική αξία με τη ζωή τους; Νομίζω ελάχιστους... 

-----------------------

Κι από την άλλη, υπάρχει πάντα εκείνος, ο κάθε εκείνος που είναι πάντα λευκή περιστερά. Εκείνος που δεν έκανε ποτέ τίποτα, δεν διορίστηκε ποτέ με γνωστό, δεν έκανε ποτέ παζάρι για κάτι χωρίς απόδειξη, δεν λάδωσε ποτέ, δεν έκανε καμία εκδούλευση και δεν έβαλε βύσμα στο στρατό. Δεν υπάρχει ούτε 1% του πληθυσμού που πραγματικά να μην έχει κάνει ούτε ένα από όλα τα παραπάνω. Οπότε, spare me με τις ηθικολογίες και τα κηρύγματα my dear friends..!

-----------------------

Να σκεφτούμε λένε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και η δική μας πορεία; O παππούς Παπανδρέου (αυτός που ξεκίνησε τη φατρία αν δε κάνω λάθος), είχε πει ότι όταν οι αριθμοί ευημερούν οι άνθρωποι δυστυχούν (και quote παλιό ΠΑΣΟΚ για να δείτε ότι είμαι αμερόληπτος!). Το δίλημμα ΔΕΝ είναι μέσα ή έξω από την Ευρώπη, είναι δίλημμα για κάποια μέτρα ή όχι. Δεν θα βγούμε από την Ευρώπη και σταματήστε να λέτε βλακειες που δεν ισχύουν. 

Εγώ θέλω μια Ευρώπη που καταλάβει όσα έχουμε θυσιάσει, θα μας κατανοήσει, θα μας στηρίξει και θα μας πει ένα μπράβο. Δε μπορώ άλλη παράταση της πίπας! Δε θέλω μέτρα που με θίγουν και μου γαμάνε τη ζωή μέρα με τη μέρα, για να μαζεύονται τα χάλια που δημιούργησαν άλλοι που τώρα έχουν τα λεφτάκια τους σε τράπεζες σε διαφορετικές ζώνες ώρας. Δε το ΑΝΕΧΟΜΑΙ! Αν φτάσει το χτένι σε αυτόν το συγκεκριμένο κόμπο, τότε και αν το δίλημμα είναι μέσα ή έξω από την νομισματική ένωση, θα πω έξω! Και στον αγύριστο...! 

------------------------

Και βγαίνουν οι άλλοι οι καμένοι και λένε ότι θα βγούμε από τη νομισματική ένωση και απευθείας οι Τούρκοι θα φτάσουν στην Ομόνοια και θα μας σκλαβώσουν πάλι από την αρχή και θα περάσουμε άλλα 400 χρόνια σκλαβιάς! Γιατί στο ηλίθιο μυαλό τους, παίζει μια εξίσωση του τύπου Ευρωπαϊκή Ένωση = Νομισματική Ένωση = ΝΑΤΟ = διάμετρος του κύκλου = Το είδα στο Mega και ισχύει. Και τα παιδιά μας θα μαθαίνουν και τούρκικα και τουλάχιστον για αυτά, τα τουρκικά σίριαλ δε θα θέλουν πια ούτε υπότιτλους ούτε μεταγλώττιση! Και υπάρχει κόσμος που πραγματικά τα πιστεύει όλα αυτά...

------------------------

Γιατί πάντα ο φόβος έρχεται πιο εύκολα από την ελπίδα και την πίστη και την αισιοδοξία. Ο φόβος είναι αυτόματο συναίσθημα. Είναι άμεσο. "Δε θα έχεις να φας!" Φόβος! "Δε θα έχεις να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου!" Φόβος! "Θα σε υποδουλώσουν οι Τούρκοι!" Φόβος! Το αντίθετο, η ακλόνητη πίστη και η θέληση και η ελπίδα, απαιτούν δουλειά με τον εαυτό μας, σκέψη, ανάλυση και σκέψη. Και όλα τα προηγούμενα απαιτούν και ψυχραιμία και μόρφωση και συζήτηση. Αλλά που καιρός για διάβασμα όταν όλα στα μασάνε έτοιμα στα κανάλια και στα δίνουν μασημένη τροφή; Που καιρός για κουβέντα όταν ο καθένας απλά κράζει προς πάσα κατεύθυνση και πολώνεται χωρίς να ακούει; 

------------------------

Καταλαβαίνει άραγε κανείς, πόσο δύσκολο είναι να βγούμε από το ευρώ; Καταλαβαίνει επίσης κανείς πόσο δύσκολο είναι να ανοίξει τα πόδια ή ΕΕ και να μας κάνει όλα τα χατίρια; Και οι δύο κινήσεις ενέχουν κινδύνους για όλους. Μήπως το παιχνίδι που παίζεται είναι άλλο τελικά; Είναι δυνατόν να βγει η Ελλάδα από το Ευρώ; Καταλαβαίνετε τι επιπτώσεις έχει αυτό στα θεμέλια της ΕΕ; Και περισσότερο στη Γερμανία; Από την άλλη, όταν έχουν σκίσει τόσο κοσμάκη σε άλλες χώρες, στα μέτρα και στη λιτότητα, φυσικά δε γίνεται να πουν, εντάξει σε όλα. Είναι μοιραίο ότι κυνηγάνε μια συμφωνία που να μην αφήνει περιθώρια στον επόμενο να κάνει τον ίδιο εκβιασμό.

-------------------------------

Στον χαμό των μέσων και των διαφορετικών απόψεων δεν έχω απάντηση. Το μόνο που ελπίζω και εύχομαι είναι ότι κι αν ψηφίσει ο καθένας σε αυτό το δίλημμα που μας έχει βάλει να πλακωνομαστε, να είναι κάτι που το έχει σκεφτεί καλά και ωριμα. Ας είναι Ναι, ας είναι Όχι. Ίσως να μην είναι... 

Σα το μικρό φαντασματάκι..

Το τελευταίο διάστημα έχω πάθει πραγματικά πλάκα με κάτι τυπάρες, που αυτό-αποκαλούνται Greek Paranormal Society! Είναι τέσσερις μικροί θεοί, που ασχολούνται με Ghost Hunting...! Βασικά, για να μην λέω πράγματα που ίσως να μην ισχύουν, αυτό ακριβώς διαβάζω στο κανάλι τους στο Youtube, που μόλις σε ένα χρόνο, έχει πάνω από 5.000 followers!

H Greek Paranormal Society (G.P.S) ιδρύθηκε από άτομα με σεβασμό για το μεταφυσικό, με απώτερο σκοπό την έρευνα και την προσπάθεια εξήγησης φαινομένων γύρω από τον κόσμο του αοράτου, του μεταφυσικού και των πνευμάτων. Πρώτο μας όπλο η λογική και με την τεχνολογία ως βασικό -και πανταχού παρόν- σύμμαχο, προσπαθούμε να δώσουμε ορισμένες απαντήσεις σε ζητήματα που κατά καιρούς έχουν προβληματίσει την κοινή γνώμη διάφορων περιοχών της Ελλάδας. 

Έχω δει εννέα επεισόδια (δε ξέρω αν υπάρχουν κι άλλα) και έχω γίνει όχι απλά φίλος, ΟΠΑΔΟΣ! Έμαθα από κάποιον γνωστό ότι γενικά κάτι τέτοια βίντεο έπαιξαν και σαν πιλότοι για να πουλήσουν το concept κάποιες ομάδες στην τηλεόραση. Σε μια από αυτές, τσίμπησε και η Μελέτη που πήγε και έκανε το ίδιο πράγμα με κάτι άλλους τύπους που σε σύγκριση με τους G.P.S. είναι γατάκια δέκα ημερών...! 

Δε ξέρω πραγματικά που να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Τα επεισόδια δεν υπάρχουν! Ξεκινάνε πάντα με κάποια γαμάτα πλάνα από το μέρος που πάνε, σε φάση ταξιδιωτική εκπομπή, που είναι αρκετά ευχάριστο και ενδιαφέρον. Μετά, αρχίζει η cultίλα! Συνήθως βγαίνει ένας από την ομάδα και αρχίζει να εξηγεί το concept και τη συνωμοσία πίσω από όλο το επεισόδιο. Πάντα με ύφος κομάντο, με δικάμερο, φάση άλλου κοιτάω αλλού με τραβάνε, και συνήθως καθισμένος σε τίποτα ερείπια ή ανάμεσα σε κλαδιά δέντρων και θάμνους! Η φάση είναι βρισίδι όλη την ώρα, χωρίς φίλτρο από όλους τους, το οποίο το κάνει ακόμα πιο σουρεάλ όλο το σκηνικό. Η ομάδα έχει εξοπλιστεί με EMF, με ανιχνευτές θερμοκρασίας και υπέρυθρες κάμερες (κρυσταλλικές οθόνες, κλπ κλπ)! Έχουν μέχρι και ένα από εκείνα τα laser ψυχεδέλεια που πετάνε patterns από σχήματα, και ισχυρίζονται ότι με αυτά θα δουν τα φαντάσματα, ή τις εμφανίσεις ή όπως αλλιώς τα λένε... Σε ένα επεισόδιο, έφεραν μέχρι και γεννήτριες οι θεοί και έστησαν αρχηγείο μέσα στο "Ξενία" στην Πάρνηθα! Γεννήτριες ρε φίλε! Γεννήτριες!

Είναι το όνειρο κάθε εφήβου αυτό που κάνουν...! Αλλά, πάντα λένε ότι δεν πρέπει να τα επιχειρεί κανείς αυτά, ειδικά ανήλικος, προς τιμήν τους. Ωστόσο, οι ίδιοι, ποτέ δεν παίρνουν κατάλληλες προφυλάξεις! Ποτέ όμως! Κι αυτό είναι που τους κάνει ακόμα πιο γαμάτους! Σε ένα επεισόδιο, κατέβηκαν από μια χαραμάδα σε ένα σπήλαιο μέσα στη Σπηλιά του Νταβέλη, όχι απλά χωρίς κράνος, αλλά απλά με μια κουκούλα ζακέτας και σταράκια ξέρωγω! Η φάση, "εσείς μη τα κάνετε, αλλά εμείς που είμαστε απλά τέσσερα άτομα μαζί και κρατάμε κάμερες, έχουμε εκπαιδευτεί και ξέρουμε τι κάνουμε", με τερματίζει πραγματικά!

Όταν δε, το επεισόδιο δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο να προσφέρει, βρίσκουν πάντα τρόπους να δημιουργούν φάση... Στο ένα επεισόδιο, έπιαναν μια διαφορά θερμοκρασίας 3-4 βαθμούς και ο leader έλεγε ότι δεν είναι τίποτα και είναι φυσιολογικό και στο επόμενο για 2 βαθμούς διαφορά θερμοκρασίας, έσκιζε τα ρούχα του ότι κάτι μπορεί να υπήρχε. Η καλύτερη φάση είναι όταν παίρνουν κάποιους εκτός ομάδας μαζί τους και τους αφήνουν κάπου μόνους τους να φρικάρουν με τη φαντασία τους και με τους ήχους της φύσης, απλά για να επιστρέψουν να τους βρουν χεσμένους και εκείνοι να το παίζουν ψύχραιμοι και να προσπαθούν να τους ηρεμούν (ενώ παίζει να ήταν κρυμμένοι πίσω από τίποτα θάμνους και να έκαναν εκείνοι τους θορύβους!).

Σε άλλες φάσεις που κάτι δείχνει ο εξοπλισμός, είναι είτε κάποια ένδειξη γιατί κάποιος άφησε ένα κινητό ανοιχτό, είτε γιατί ο φακός-ραδιόφωνο που έδωσε ο Παύλος σε ένα μέλος της ομάδας άνοιξε κατά λάθος δίνοντας την εντύπωση στους άλλους ότι τους μιλούσε κάποιο πνεύμα!

Όταν δε, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα, ο Παυλάρας σκάει και λέει πάντα κάτι του στυλ, "δε βρήκαμε τίποτα, αλλά το ένιωσα μέσα μου ότι κάτι υπήρχε, απλά δε μπορώ να το αποδείξω". Και έτσι κάπως, κλείνουν όλα τα επεισόδια τους. Με μια φούσκα και μια βαρύγδουπη διαπίστωση για τον ανθρώπινο νου, τις προκαταλήψεις, κλπ, κλπ, λέγοντας ότι είναι πάντα εκεί για να ερευνούν και να κάνουν πειράματα κλπ.

Σε άλλες φάσεις, αρχίζουν να ορκίζονται ότι κάτι άκουσαν ή είδαν, το οποίο ως δια μαγείας το βλέπει μόνο ένας και λέει στους άλλους, "μαλάκες, κάτι είδα". Και οι άλλοι δε το πιάνουν ποτέ σε κάμερα, ή όταν το πιάνουν είναι εμφανέστατα ένα μαμούνι (γιατί π.χ. είναι μέσα σε δάσος το κατακαλόκαιρο) και κάθονται και αμφιβάλλουν για το τι μπορεί να είναι και τι όχι!

Αγαπημένος μου είναι ο Σκαραμαγκάς, ο οποίος πρέπει αν τον τινάξεις ανάποδα να βρεις πάνω του καμία δεκαριά κάμερες και τριάντα μπαταρίες και πενήντα κάρτες SD. Είναι ο ορισμός του nerd-gadget-freak με εμφανές τρακ μπροστά στην κάμερα και αμηχανία, που τον κάνει ακόμα πιο γαμάτο! Μιλάει με πολλές παύσεις και αναφέρει πάντα το προφανές, ή κάνει κάτι διαπιστώσεις που δε προσφέρουν απολύτως τίποτα στην κουβέντα. Είναι όμως πάντα εκεί, στυλοβάτης της ομάδας, δυνατός και αγέρωχος με μια extra μπαταρία στην κωλότσεπη! 

Επίσης απίστευτη μουτσούνα είναι ο Παύλος! Αυτός ο τύπος λατρεύει να βλέπει τον εαυτό του στην κάμερα! Είναι born leader και κάθε φορά δίνει οδηγίες με θεατρικότατο τρόπο και τόσο τρελαμένος που γεμίζει σάλιο το στόμα του από την πώρωση! Προσπαθεί να μιλήσει με όρους και με ορολογίες, να πει κάτι πιο εξεζητημένο και "πιασάρικο", αλλά κάποιες φορές καταλήγει να λέει κλισεδιές ή μπαρούφες που δεν ισχύουν! Οι ατάκες είναι ΑΠΕΙΡΕΣ και σκέφτομαι να τις μαζέψω στην επόμενη θέαση των βίντεο και να σας τις θυμίσω μια-μια. Είναι απίστευτη τυπάρα, και καλά σκεπτικιστής (αν και ο ίδιος χαρακτηρίζεται και ως "σκεπτικός"!), αλλά κάνει κρα να βρει κάτι, έστω μικρό που να ισχύει...

Οι άλλοι δύο της παρέας δε μου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες. Το ένα το παιδί μοιάζει με τον κλασικό τύπο στα θρίλερ που σκοτώνεται πρώτος από όλους, συνήθως με τον πιο αστείο τρόπο. Ταυτόχρονα είναι και ο κομάντο της ομάδας που κάνει πάντα τα περίεργα και τα επικίνδυνα. Είναι συχνά σε κόντρα με τον leader Παύλο! Το άλλο το παιδί, η σκηνοθετάρα, έχει κάνει πολύ καλή δουλειά με τα βίντεο και το έχει πάει σε άλλο επίπεδο εκεί που φυτεύει κάτι κοριτσάκια με άσπρα μέσα στο δάσος, αλλά και κάτι περίεργους ήχους, που κατά σύμπτωση πάντα σκάνε πάνω σε φάσεις που υποτίθεται ότι η ομάδα κάτι άκουσε, έτσι για να μας μπερδεύει και να μη μπορούμε να καταλάβουμε τι παίζει...

Θα μου πεις, περίμενες να βρουν τίποτα; Λογικά, όχι. Και σίγουρα όχι έτσι. Απλά είναι πολύ εξόφθαλμο και "εύκολο" αυτό που πάνε να κάνουν και συνεπώς δεν πετυχαίνει. Έχουν βρει βέβαια ένα κοινό που τα πιστεύει αυτά (προφανώς) ή άπλα τους γουστάρει (όπως εγώ) οπότε λογικά θα έχουμε τη χαρά να τους δούμε ξανά από την επόμενη σεζόν, πιο τρελαμένους από ποτέ!

Το μενού για τώρα, εκτός από gag reels, έχει τα παρακάτω:
1) Κάλυμνος (Σπήλαιο και Βρικόλακες)
2) Ελάτη (Νεραϊδοπηγή)
3) Κως (Ασκληπιείο)
4) Σανατόριο της Πάρνηθας
5) Στοιχειωμένο Σπίτι (Λεχώνια)
6) Παλιά Πόλη Τρικάλων
7) Σπήλαιο του Νταβέλη
8) Μετέωρα 

Αξίζει να βάλετε το χρόνο να τα δείτε. Ειδικά αν η αγαπημένη σας σειρά είναι σε διάλειμμα εν όψει της νέας σεζόν. Αν όντως θέλετε να δείτε high-quality shows (όσο αυτό γίνεται), δείτε την λίστα που εντόπισα. Για μένα, οι καλύτεροι ήταν οι "Ghost Adventures" και οι "Ghost Hunters"!

Το αρθράκι αυτό, γράφεται με διαφορετικές διαθέσεις. Αρχικά με τη διάθεση της αποθέωσης στην προσπάθεια, όσο κι αν είναι λίγο κάπως. Χαίρομαι που το έκαναν όλο αυτό γιατί διασκεδάζω απίστευτα παρακολουθώντας το. Νομίζω ότι άθελα τους έχουν κάνει την τρομερότερη trollιά σε παρόμοιες εκπομπές. Γενικότερα όμως, η διάθεση είναι χιουμοριστική και ελπίζω να μη μου την πέσουν τίποτα groopies και χαλαστούμε, αν και δε με νοιάζει και ιδιαίτερα για να είμαι ειλικρινής!

Αν δε βαρεθώ, το άρθρο θα εμπλουτιστεί με περιγραφή αγαπημένων highlights από τα επεισόδια... Stay tuned και μέχρι τότε, καλό ghost-hunting με τον ύμνο του αθλήματος από την Καιτούλα τη Γαρμπή!